Een originele mix van verschillende genres

Zijn debuutroman Het zevende kind omvat een dikke pil van ruim 700 pagina’s. De opvolger van deze internationale bestseller is in ieder geval iets minder volumineus: Schipbreuk van een leven telt immers zo’n 250 pagina’s minder. Zijn tweede boek heeft een sublieme Nederlandse titel meegekregen, een titel die trouwens ook de inhoud van deze roman schitterend weergeeft. Veel beter dan The Man in the Lighthouse, zo heet het boek in de Engelstalige versie. De Deense journalist, mediacommentator en auteur Erik Valeur (1955) werd reeds meermaals bekroond.

“De minister-president schudde zijn indrukwekkend massieve en – zoals kwade tongen het bleven noemen – grotesk zware kop. Hij hield het vast met een paar poten die groot genoeg waren om het volledig te omsluiten. Een krantenjournalist had ooit (naar verluidt met een schedelonderzoeker als bron) geschat dat het ‘een gewicht van ten minste zes kilo had’ – dat was meer dan een middelgrote bowlingbal – en je kon de gedachten bijna rond horen tollen in de duisternis achter het uit graniet gehouwen voorhoofd van het regeringshoofd, zonder dat ze de weg naar buiten konden vinden.” Zo begint de proloog van het boek; je gaat meteen wat sneller ademen en je hersenen worden op scherp gezet. Toch komt het verhaal - op een typisch Scandinavische wijze - eerder traag op gang.

Denemarken staat op zijn kop; “de Weduwe” is immers verdwenen, misschien is ze wel ontvoerd uit haar verzorgingstehuis. Ze is de moeder van de minister-president, tevens is ze de machtigste vrouw van Denemarken. Code rood bij de politie; de oude dame moet zo snel mogelijk worden gevonden. Een vrouw bereikt haar huurhuisje in het Hellegat, een afgelegen landtong. Ze bevindt zich nu in de buurt van een witte vuurtoren. Geen toeval, ze weet immers dat daar Viggo Larssen de bewoner is. Hij is een journalist die erg tegen zijn zin op rust werd gesteld. Viggo heeft zo zijn eigen visie op mensendromen met een doodsboodschap. Langzaam ontstaat er een vriendschapsband tussen de mysterieuze vrouw en Viggo… terwijl de verdwenen Weduwe nog steeds niet terecht is en de sensatieroes compleet is.

In Schipbreuk van een leven filosofeert Valeur er aardig op los. Op kundige wijze schrijft hij over de illusies van een mensenleven, over onderlinge relaties tussen mensen, over diepe gevoelens zoals wraak, alsook over politieke kwesties. Dit laatste vooral met een stevige knipoog naar de serie Borgen, waarin verwikkelingen en omkopingschandalen eerder dagelijkse kost zijn. De huidige maatschappij wordt met een kritisch oog onder zijn microscoop gelegd. Bijtende spot en satire ontmoeten elkaar op een bijzondere manier.

Het ritme is traag, de beschrijvingen hemels mooi. Uiteraard volgt na een trage start een politieonderzoek via het kantoor van Moordzaken. Toch is Schipbreuk van een leven niet echt een thriller, dit boek bevat een originele mix van verschillende genres zoals een literaire filosofische roman met een indrukwekkende wending. Erik Valeur zet hier eveneens een politiek getinte roman neer, en wel een die stemt tot nadenken. Met mondjesmaat geeft de auteur zijn geheimen prijs en schept hij duidelijkheid. Deze roman vereist constant de opperste concentratie van de lezer.