Eerlijk of heerlijk?

Ik ben geen liefhebben van biografieën en ik hou zeker niet van boeken over sport. Toch heb ik dit boek gelezen. Waarom? Omdat ik wel van de Tour de France hou? Omdat ik toch nieuwsgierig ben waarover alle opwinding is in die wereld na de dopingschandalen? Omdat ik gewoon een sappig roddelverhaal wil horen? Geen idee, feit is dat ik aan het boek begonnen ben en het uitgelezen heb.

Het boek is prettig geschreven, het leest heel makkelijk weg. Het verhaal pakt ook. Maar dat is ook meteen mijn twijfel bij het lezen.... Is het verhaal helemaal eerlijk? Of is het een verhaal ter verheerlijking van Thomas Dekker?

Hij komt in dit boek nogal naar voren als iemand die er eigenlijk zelf niets aan kon doen, werd meegenomen door anderen (die hij met naam en toenaam aan de schandpaal nagelt). En een stuk zelfverheerlijking zit er zeker in, naar zijn idee was hij de top in zijn sportieve jaren, wat het gedrag ook zou goedpraten.
Op een of andere manier denkt hij blijkbaar nu met een schone lei te kunnen beginnen, door deze biecht.

Feit blijft dat zeker wel deze zaken gespeeld hebben in die tijden. Wellicht is een en ander met een korrel zout geschreven, of in de loop der tijd vergroot in de herinneringen van Thomas maar verzonnen is het zeker niet allemaal.

Is Thomas hierdoor sympathieker geworden voor mij? Kijk ik nu anders naar de andere renners in dit boek? Niet echt, Thomas heeft toch een beetje een verraderspositie ingenomen, wat hem niet echt goed doet. En bij andere renners komen nu wel wat gedachten op maar doordat de twijfel er is over hoeveel waarheid hier in zit valt de schade voor iedereen wat mij betreft mee.

Het boek is wel erg prettig om te lezen, makkelijk en vlot geschreven en je wilt het toch volgen tot het eind. En het geeft toch een blik achter de schermen van de Tour, wat normaal nooit zichtbaar is, waardoor het erg interessant is. Daarom 4 sterren voor een boek met twee kanten.