Mooie manier om onze recente geschiedenis aan jeugd te vertellen

In mijn jeugd heb ik meerdere boeken van Jan Terlouw gelezen. Dit boek heb ik echter nooit gelezen, omdat ik niet van oorlogsverhalen hou.

Nu heb ik dit boek opgepakt in het kader van de challenge checklijst en bovendien vond ik dat ik deze klassieker toch gelezen moest hebben. En ik heb er geen spijt van.

Het boek beschrijft op een heel toegankelijke manier gebeurtenissen in de oorlogswinter '44/'45 gezien door de ogen van een tiener. De diverse verschrikkingen voor de bevolking van Nederland worden allemaal beschreven, op een manier die voor jeugd makkelijk weg leest, als een soort avonturenroman (hoewel deze term geen recht doet aan verhaal en gebeurtenissen).

Jan Terlouw heeft een pakkend verhaal geschreven waarin de lezer mee genomen wordt in de dillema's van zo'n oorlog, wat is goed, wat is fout, wat zijn de consequenties van keuzes die je maakt, hoe ver ga je om je familie en vrienden te verdedigen als je in zo'n situatie komt.

Zeker nu de discussie weer losbarst over Hollocaust en wat kinderen tegenwoordig nog echt leren op school over de oorlog en wat dit met mensen deed zou dit boek verplichte lectuur op scholen moeten zijn, een combi van Nederlandse les en maatschappijleer en geschiedenisles.

Jan Terlouw heeft in niet eens zo'n dik boek (slechts 142 pagina's, in een dag te lezen) de personages snel kunnen neerzetten. Geen enkel personage is 'slecht' door hem gemaakt, een ieder had zijn eigen beweegredenen om zo te handelen als hij deed. Het verhaal heeft spannende momenten waarin de lezer echt mee leeft met de hoofdpersoon en ook meespeurt naar daders en ontknopingen. Hierdoor blijft het een prettig verhaal om te lezen ondanks de zwaarte van onderwerp en het leven wat beschreven wordt.

En op het eind van het boek wordt de lezer even fijntjes op feiten gedrukt en zelf aan het denken gezet over maatschappij, wereld en waar de mensheid mee bezig is, zonder echter belerend of bestraffend te zijn.