Erika Foster :Veelbelovend begin {3,5*)

Na al die slechte thrillers met 'Meisjes' in de titelrol had ik helemaal geen zin om weer een meisje-thriller ter hand . Daarom ben ik waarschijnlijk de laatste in onze groep die dit boek gelezen heeft, wat ook weer zijn voordelen heeft. Ik kan nu met een gerust hart en zonder risico zeggen dat de serie potentie heeft, immers deel zes 'Doodsgeheim 'komt er aan.

Potentie waarom? Robert Bryndza heeft een ultra light thriller geschreven, die, ondanks de behoorlijke dip midscheeps, absoluut lezenswaardig is door de flamboyante schrijfstijl met inspecteur Erika Foster in de hoofdrol, een beetje Chelsea-Cain-achtig, zonder de extremiteiten van Gretchen. Maar Erika kan cynisch en vilein, snauwerig en weerbarstig uit de hoek komen en dat zijn altijd grote pré's voor een vrouwelijke inspecteur die ook maar geparachuteerd is binnen de overwegend mannelijke bezetting van Lewisham Row.
Op een of andere manier klinkt het allemaal goed en komt het ook goed.
Een start met haperingen , zoals dat ook het geval was met de eersteling van Jo Nesbø, de Vleermuisman, ook niet direct de F1 start zoals we die van Verstappen kennen.

Trouwens, ik heb nooit gehouden van vierkante stoppelkaken en ook niet van kattentruien met dansende poedels in combinatie met zware, zwarte klokrokken.

3,5 sterren