Geen nachtmerries, wel een portie leesplezier

De Transsylvanië Express begint waar het eerste deel uit de serie is geëindigd. Nadat Nera vampier Dragos, mummie Prins Toet, faun Eus en hellehond Hond heeft bevrijd uit het nieuwe spookhuis, gaan ze met zijn allen op weg naar Transsylvanië. Dragos vreest namelijk dat zijn ouders in gevaar zijn. Graaf Dracula en zijn vampiers laten de mensen in Transsylvanië met rust op voorwaarde dat ze hun eerstgeboren kind afstaan aan de vampiers. Deze eerstgeborenen worden dan zelf vampier. Omdat Dragos ontvoerd werd toen hij in zijn kist lag te wachten om door Dracula’s vampiers opgehaald te worden, zullen zijn ouders wellicht gestraft worden. De vrienden zullen reizen met de Transsylvanië Express, een goederentrein die volgestouwd staat met kisten. Maar dan wordt het nacht en gaan de kisten open…    

‘De engste serie ooit’ is een vrij nieuwe reeks waarvan het eerste deel, Het nieuwe spookhuis, verscheen in juni 2017 en dit tweede deel in januari 2018. Tjerk Noordraven (1987) is de auteur en dit zijn de eerste kinderboeken die hij schrijft. Hij heeft ruim ervaring in de boekenwereld als redacteur en schreef ook al twee non-fictieboeken. Noordraven vermeldt slim in zijn biografie dat hij een heleboel huisdieren heeft waaronder vleermuizen op sterk water en opgezette dieren. Hij heeft ook een echt mensenbot op zijn schrijftafel liggen en dat reist met hem mee naar lezingen, scholen, … Naar eigen zeggen schrijft hij bijna dagelijks, behalve wanneer hij de avond ervoor knoflook heeft gegeten. Een beetje mysterie rond de auteur doet een griezelboek geen kwaad. Denk maar aan Paul van Loon en zijn zonnebril. Fans van deze laatste zullen de boeken van Noordraven wel appreciëren, want ze zijn uitermate geschikt voor lezers die Dolfje Weerwolfje wat ontgroeid zijn.    

De kaft van De Transsylvanië Express is nog mooier dan de kaft van deel een. Daar zorgde Esther Malaparte weer voor. Men ontdekt steeds nieuwe details. Zij verzorgde ook opnieuw de zwart-witte, griezelige tekeningen op de paginaranden.    

Dit tweede deel is goed op zichzelf te lezen maar het is fijner als je deel een ook gelezen hebt. Vooral als je van plan bent de volgende delen ook te lezen, want het lijkt erop dat de serie eigenlijk één lang verhaal wordt. Net zoals deel een eindigt ook dit verhaal met een open einde. De lezer heeft niet het gevoel dat het verhaal af is, het lijkt eerder een hoofdstuk dat stopt met een cliffhanger. Noordraven is trouwens van plan om jaarlijks twee delen van deze serie uit te geven. Hopelijk gaat deze hoge frequentie niet ten koste van de kwaliteit.    

Dit verhaal vertoont, naast de vormgeving, nog heel wat andere raakpunten met het eerste deel. Het begint ook dit keer met een teaser: “Waarschuwing! Dit boek veroorzaakt nachtmerries!” Werkt altijd. Daarnaast val je meteen bij de eerste zin in het verhaal: “Een razend gebonk schalt door het huis. Alles lijkt te schudden. De ramen trillen...” Origineel is onder andere de dierentuin met verschillende soorten weerwolven. Ook de keuze voor de titel dekt weerom niet de hele lading. De Transsylvanië Express verwijst vooral naar het eerste avontuur in het boek, niet naar de essentie van het verhaal. Dat eerste avontuur doet trouwens erg denken aan de klassieke scène van een achtervolging op het dak van een trein uit diverse actiefilms. Grappig en net als de rest van het boek vooral spannend, niet zozeer eng. Dat geeft niet want het boek is goed voor enkele uurtjes onvervalst leesplezier.