Lezersrecensie
Onvoorstelbaar mooi, een MUST READ!
Als je, zoals ik, veel boeken hebt gelezen, wordt het steeds moeilijker om boeken te vinden waar je echt door gegrepen wordt.
Je eisen en verwachtingen ontwikkelen zich in de loop van de tijd, je wordt ouder, begrijpt meer en raakt niet zo snel meer onder de indruk.
En dan komt er opeens een schrijver voorbij wiens werk in een vloeiende beweging linea recta je hart binnenkomt. Een schrijver die restloos begrijpt dat hij moet laten zien en niet slechts vertellen. Een schrijver, samen met de getalenteerde vertaler Pascal Vanenburg, die de kunst verstaat om de woorden zo neer te zetten dat zijn tekst geschreven lijkt in een nieuwe, niet eerder ontdekte taal.
Deze schrijver is Chris Whitaker en zijn onvoorstelbaar mooie roman De kleuren van het donker. Het is niet zijn eerste boek, hij heeft al meerdere bestsellers op zijn naam staan, maar in De kleuren van het donker probeert hij af te rekenen met zijn eigen demonen, een zware jeugd, mishandeling en depressies. Hij vertelt in een interview (te zien op YouTube) over de helende kracht die hij tijdens het schrijven van De kleuren van het donker heeft ervaren.
Na het lezen van de eerste twintig pagina’s begrijpt men al dat schrijven van een dergelijke roman niet mogelijk is zonder een geschiedenis van persoonlijke pijn en lijden. Zoals zo vaak in de wereldliteratuur staat een persoonlijk bezoek aan een paar kringen van de hel bijna garant voor groot schrijverswerk. Of zoals Adriaan van Dis eens treffend had opgemerkt “an unhappy childhood is a writer’s goldmine”.
De kleuren van het het donker vertelt het verhaal van twee kinderen, Patch en Saint, die verbonden zijn door een intense vriendschap. De dertienjarige Patch is geboren met maar een oog en heeft daardoor een diepe genegenheid opgevat voor piraten. Zijn moeder voorziet hem van diverse ooglapjes en Patch leert alles over de piraten en hun geschiedenis. Hij wordt opgevoed door zijn moeder die na het overlijden van haar man verslaafd is geraakt aan de drank waardoor ze regelmatig haar werk kwijtraakt en beiden in grote armoede leven.
Het meisje Saint wordt opgevoed door haar oma en is bijzonder leergierig en geïnteresseerd in de natuur die in haar rijkste schakeringen te vinden is in het dorp waar zij beiden wonen, Monta Clare in Missouri.
Op een dag hoort Patch een meisje gillen en zoals een echte piraat betaamt, loopt hij onbevreesd op de man af die de schoonheid van het dorp, Misty, probeert te ontvoeren. Gewapend met zijn piraten mesje en een namaak piraten pistool, valt hij een enorme reus van een man aan waardoor Misty de kans krijgt om te vluchten. Helaas neemt de man in plaats van Misty Patch mee.
Daar begint het op een meesterlijke wijze verteld verhaal van een onbevreesde piraat en het meisje Saint dat nooit stopt met liefhebben en haar zoektocht nooit opgeeft. Wanneer niemand meer op zoek is naar Patch en iedereen in het dorp gelooft dat hij niet meer leeft, blijft Saint op zoek naar de jongen van wie ze meer houdt dan van haar eigen leven.
Het boek telt 646 pagina’s (e-boek) en is verdeeld in een aantal blokken, De piraat en de imker -1975, The lovers, the dreamers -1975, De schilder - 1976, De gebroken harten -1978, Politie en boefje -1982, De jacht -1983, Het lot -1990, De doorbraak -1995, De gevangene -1998 en Mythen en legenden -2001, die samen 26 levensjaren van Patch en Saint beschrijven.
De schrijver wisselt het verhaal af tussen Patch en Saint en biedt een diepe kijk op hun karakterontwikkeling in de loop der jaren in een wonderbaarlijke mix van spanning, misdaad, liefde, toewijding en niet op de laatste plaats, de menselijke goedheid en rechtschapenheid van vele personages, in schril contrast tot van het juiste pad geraakte mensen.
Whitaker is nergens afkeurend, oordelend of hatelijk. Hij laat het volledig aan de lezer over om zijn of haar mening te vormen. Hij slaagt erin om een gelaagd en intens verhaal te vertellen zonder dat hij ook maar een keer vals sentiment of een onechte snaar raakt. De wereld zou een stuk mooier zijn als er meer mensen zoals Patch en Saint er op zouden rondlopen, maar ook een aantal andere personages zoals dokter Tooms, commissaris Nix, oma Norma en last but not least de eeuwig dronken galeriehouder Sammy zijn geweldig uitgediept en om nooit te vergeten.
En dan zijn er nog de kleuren van het donker en de persoon die in het donker Patch bezocht had. Is ze echt of niet? Een ding is zeker, haar werkelijke of verzonnen aanwezigheid doet een deur open voor Patch zijn unieke talent. Gewapend met dat talent en een enorme vastberadenheid om de kleuren van het donker tot leven te brengen, gaat Patch om zijn queeste te voltooien op een eindeloze, eenzame reis door alle staten van Amerika, op afstand in de gaten gehouden door het meisje dat alles voor hem overheeft.
De kleuren van het donker is een boek van een zeldzame schoonheid, aangrijpend, intens, onvergetelijk. De personages gaan rechtstreeks je hart in om daar voor een lange tijd te blijven. Een schrijver die in staat is om van zoveel pijn en verdriet iets te maken van een dergelijke schoonheid, hoort zonder twijfel op een piedestal.
Je eisen en verwachtingen ontwikkelen zich in de loop van de tijd, je wordt ouder, begrijpt meer en raakt niet zo snel meer onder de indruk.
En dan komt er opeens een schrijver voorbij wiens werk in een vloeiende beweging linea recta je hart binnenkomt. Een schrijver die restloos begrijpt dat hij moet laten zien en niet slechts vertellen. Een schrijver, samen met de getalenteerde vertaler Pascal Vanenburg, die de kunst verstaat om de woorden zo neer te zetten dat zijn tekst geschreven lijkt in een nieuwe, niet eerder ontdekte taal.
Deze schrijver is Chris Whitaker en zijn onvoorstelbaar mooie roman De kleuren van het donker. Het is niet zijn eerste boek, hij heeft al meerdere bestsellers op zijn naam staan, maar in De kleuren van het donker probeert hij af te rekenen met zijn eigen demonen, een zware jeugd, mishandeling en depressies. Hij vertelt in een interview (te zien op YouTube) over de helende kracht die hij tijdens het schrijven van De kleuren van het donker heeft ervaren.
Na het lezen van de eerste twintig pagina’s begrijpt men al dat schrijven van een dergelijke roman niet mogelijk is zonder een geschiedenis van persoonlijke pijn en lijden. Zoals zo vaak in de wereldliteratuur staat een persoonlijk bezoek aan een paar kringen van de hel bijna garant voor groot schrijverswerk. Of zoals Adriaan van Dis eens treffend had opgemerkt “an unhappy childhood is a writer’s goldmine”.
De kleuren van het het donker vertelt het verhaal van twee kinderen, Patch en Saint, die verbonden zijn door een intense vriendschap. De dertienjarige Patch is geboren met maar een oog en heeft daardoor een diepe genegenheid opgevat voor piraten. Zijn moeder voorziet hem van diverse ooglapjes en Patch leert alles over de piraten en hun geschiedenis. Hij wordt opgevoed door zijn moeder die na het overlijden van haar man verslaafd is geraakt aan de drank waardoor ze regelmatig haar werk kwijtraakt en beiden in grote armoede leven.
Het meisje Saint wordt opgevoed door haar oma en is bijzonder leergierig en geïnteresseerd in de natuur die in haar rijkste schakeringen te vinden is in het dorp waar zij beiden wonen, Monta Clare in Missouri.
Op een dag hoort Patch een meisje gillen en zoals een echte piraat betaamt, loopt hij onbevreesd op de man af die de schoonheid van het dorp, Misty, probeert te ontvoeren. Gewapend met zijn piraten mesje en een namaak piraten pistool, valt hij een enorme reus van een man aan waardoor Misty de kans krijgt om te vluchten. Helaas neemt de man in plaats van Misty Patch mee.
Daar begint het op een meesterlijke wijze verteld verhaal van een onbevreesde piraat en het meisje Saint dat nooit stopt met liefhebben en haar zoektocht nooit opgeeft. Wanneer niemand meer op zoek is naar Patch en iedereen in het dorp gelooft dat hij niet meer leeft, blijft Saint op zoek naar de jongen van wie ze meer houdt dan van haar eigen leven.
Het boek telt 646 pagina’s (e-boek) en is verdeeld in een aantal blokken, De piraat en de imker -1975, The lovers, the dreamers -1975, De schilder - 1976, De gebroken harten -1978, Politie en boefje -1982, De jacht -1983, Het lot -1990, De doorbraak -1995, De gevangene -1998 en Mythen en legenden -2001, die samen 26 levensjaren van Patch en Saint beschrijven.
De schrijver wisselt het verhaal af tussen Patch en Saint en biedt een diepe kijk op hun karakterontwikkeling in de loop der jaren in een wonderbaarlijke mix van spanning, misdaad, liefde, toewijding en niet op de laatste plaats, de menselijke goedheid en rechtschapenheid van vele personages, in schril contrast tot van het juiste pad geraakte mensen.
Whitaker is nergens afkeurend, oordelend of hatelijk. Hij laat het volledig aan de lezer over om zijn of haar mening te vormen. Hij slaagt erin om een gelaagd en intens verhaal te vertellen zonder dat hij ook maar een keer vals sentiment of een onechte snaar raakt. De wereld zou een stuk mooier zijn als er meer mensen zoals Patch en Saint er op zouden rondlopen, maar ook een aantal andere personages zoals dokter Tooms, commissaris Nix, oma Norma en last but not least de eeuwig dronken galeriehouder Sammy zijn geweldig uitgediept en om nooit te vergeten.
En dan zijn er nog de kleuren van het donker en de persoon die in het donker Patch bezocht had. Is ze echt of niet? Een ding is zeker, haar werkelijke of verzonnen aanwezigheid doet een deur open voor Patch zijn unieke talent. Gewapend met dat talent en een enorme vastberadenheid om de kleuren van het donker tot leven te brengen, gaat Patch om zijn queeste te voltooien op een eindeloze, eenzame reis door alle staten van Amerika, op afstand in de gaten gehouden door het meisje dat alles voor hem overheeft.
De kleuren van het donker is een boek van een zeldzame schoonheid, aangrijpend, intens, onvergetelijk. De personages gaan rechtstreeks je hart in om daar voor een lange tijd te blijven. Een schrijver die in staat is om van zoveel pijn en verdriet iets te maken van een dergelijke schoonheid, hoort zonder twijfel op een piedestal.
2
1
Reageer op deze recensie
