Mijn zusje, de seriemoordenaar

‘Mijn zusje, de seriemoordenaar’ heeft alvast een titel die aardig binnenkomt. En dat vat het zowat samen. Koredes zusje Ayoola is een seriemoordenaar. Ik vind het verhaal gewoon niet denderend en had wat meer diepgang verwacht, het gaat tenslotte over een reeks moorden.

Korede leeft in de schaduw van Ayoola en helpt haar om de moorden te verdoezelen (lees: alles op te ruimen en de lijken te dumpen). Waarom ze haar zus zo in bescherming neemt is mij een raadsel, de enige 2 argumenten die ik kan bedenken is omdat het haar zus is en omdat het cultureel gezien zo is dat de oudste zus zorg dient te dragen en te waken over de jongere zus. Dit slaat volgens mij dus nergens op. Familie boven alles, oké, maar er zijn grenzen. Bovendien is Ayoola niet eens lief voor haar zus, integendeel. Ze hangt het vaak uit en is naar mijn gevoel een heel irritant en oppervlakkig personage. Niet echt de ingrediënten waardoor je erg van dit boek zal gaan houden dus.

Vanaf het moment dat Ayoola haar zinnen heeft gezet op de love interest van Korede werd het iets interessanter. Korede zal namelijk een keuze moeten maken deze keer. Wanneer je iets dieper ingaat op bepaalde zaken zoals het mes, de oorsprong van het mes en het karakter van beide zussen, voel je wel aan dat er telkens betekenis schuilgaat achter deze details.

Moord valt nooit, met geen enkel excuus, goed te praten maar naarmate het verhaal verder gaat begrijp je wel steeds beter waar de drang en het gedrag vandaan komt. Ook dat van Korede. Niets is wat het soms lijkt.

Geen slechte roman dus, maar ook geen hoogvlieger.