Wolf

Hartverscheurend en prachtig tegelijkertijd. Moeilijk onder woorden te brengen wat er gebeurde, welke gevoelens zo'n gebeurtenis opwekken. Lara deed het toch, en hoe.

'Lara groeit op in een bruisend gezin van vijf kinderen. De jongste, het nakomertje, heet Wolf. Op zijn achttiende trekt hij de deur van zijn studentenkamer achter zich dicht om niets meer van zich te laten horen. Een halfjaar na zijn verdwijning wordt zijn lichaam levenloos aangetroffen in een bos in Lapland. Onder zijn kleren vinden de speurders zijn dagboek terug, het verslag van zijn laatste reis naar het noorderlicht. Tien jaar later slaat Lara het dagboek van haar overleden broer weer open. '

'Wolf' wist mij van begin tot eind te raken, en als het dat bij sommigen niet doet, sorry maar dan schort er gewoon wat.

Lara haalt herinneringen op, geeft een inkijk in hun jeugd en toont hoe ieder gezinslid anders met verdriet, onmacht en rouw omgaat. Ik heb me heel vaak proberen inbeelden hoe het moet geweest zijn voor Wolf maar ook voor de gezinsleden die achterblijven. Dit klinkt heel erg raar en misschien zelf verkeerd om te zeggen, maar ik denk dat Wolf de meest serene manier gekozen heeft om afscheid te nemen van dit leven, of dat is toch wat ik graag wil geloven.

'Wolf' is een prachtig boek geworden, vanbinnen en vanbuiten.