Lezersrecensie
“… er is altijd wel iets, voor de rust hoef je het niet onmiddellijk te doen, verongelukken op de D315.”
Nu het einde van het jaar in zicht komt ben ik flink wat boeken uit eigen kast aan het lezen. Dat mocht wel eens, sommige staan er al jaren. ‘Hebben en Zijn’ staat er zo al sinds 2022, tot nu.
“Malodot is dood. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren.”
Op zijn minst gezegd een boeiend thema. Lezen over de dood sprak mij altijd al aan, maar deze bijzondere insteek maakte mij uitermate nieuwsgierig. Ik koop elk boek van Dimitri Verhulst blind, ik lees geen achterflappen, geen samenvattingen, geen reviews, niemendal. Ik ben een Verhulstliefhebber pur sang, en verder geen gezeik. ‘Hebben en Zijn’ bewijst alweer waarom.
“Houden van is een gevolg van zelfbegoocheling. Alle junks doen het. De goten liggen vol met mensen die houden van heroïne. Dat is wat ze zichzelf voorhouden.”
“Hij verwenst het hert op de D315. Als hij terug kon keren om zijn leven te beteren, hij werd jager.”
“De debiliteit van dergelijk vermaak heeft Malodot altijd tegengestaan, terwijl hij eigenlijk te stom is om spelregels te snappen. Er is een vorm van ingewikkeldheid die enkel door achterlijken kan worden begrepen.”
“… er is altijd wel iets, voor de rust hoef je het niet onmiddellijk te doen, verongelukken op de D315.”
“Hieraan ziet u toch wat voor een smeerlapperij het is, leven. Het maakt u volledig kapot. Het richt u te gronde, het vernietigt uw relaties, en het kost dan nog eens handenvol geld op de koop toe.”
“Het station van Marne La Vallée-Chessy is een uitstekende plek om een zenuwinzinking te krijgen, omdat het zich op vijfhonderd meter van een Walt Disney-pretpark bevindt.”
“Malodot is dood. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren.”
Op zijn minst gezegd een boeiend thema. Lezen over de dood sprak mij altijd al aan, maar deze bijzondere insteek maakte mij uitermate nieuwsgierig. Ik koop elk boek van Dimitri Verhulst blind, ik lees geen achterflappen, geen samenvattingen, geen reviews, niemendal. Ik ben een Verhulstliefhebber pur sang, en verder geen gezeik. ‘Hebben en Zijn’ bewijst alweer waarom.
“Houden van is een gevolg van zelfbegoocheling. Alle junks doen het. De goten liggen vol met mensen die houden van heroïne. Dat is wat ze zichzelf voorhouden.”
“Hij verwenst het hert op de D315. Als hij terug kon keren om zijn leven te beteren, hij werd jager.”
“De debiliteit van dergelijk vermaak heeft Malodot altijd tegengestaan, terwijl hij eigenlijk te stom is om spelregels te snappen. Er is een vorm van ingewikkeldheid die enkel door achterlijken kan worden begrepen.”
“… er is altijd wel iets, voor de rust hoef je het niet onmiddellijk te doen, verongelukken op de D315.”
“Hieraan ziet u toch wat voor een smeerlapperij het is, leven. Het maakt u volledig kapot. Het richt u te gronde, het vernietigt uw relaties, en het kost dan nog eens handenvol geld op de koop toe.”
“Het station van Marne La Vallée-Chessy is een uitstekende plek om een zenuwinzinking te krijgen, omdat het zich op vijfhonderd meter van een Walt Disney-pretpark bevindt.”
1
Reageer op deze recensie
