Lijm

Ik geef toe, ik koos met opzet het dunste boek van mijn eindeloze TBR-lijst om nog snel de reading challenge van dit jaar te halen (29/30 - we zijn er bijna). Af en toe een beetje valspelen is toegestaan en een boek is een boek, ook al is het boekenweekgeschenk slechts 93 pagina's lang.

'Gezinsverpakking' is het boekenweekgeschenk van vorig jaar. Het staat dus best al een tijdje te wachten in de kast, geen idee waarom. Ik denk dat de cover me in eerste instantie weinig aansprak.

Oh boy - hoe hard heb ik me vergist? Ik las de laatste hoofdstukken al huilend, en dat overkomt me zelden. 'Gezinsverpakking' is een collectief geschreven verhaal over afscheid nemen, opgroeien, de liefde van een gezin en de lijm die een (gezins)hond is. 'Gezinsverpakking' wist mij in slechts 93 pagina's heel erg te raken.

Ik klapte het boek dicht en voelde een eindeloos sterke drang om onze lijm, onze hond heel hard vast te houden.

"Beetje bij beetje drijven de geuren die kleur geven aan het leven bij me vandaan. De wereld om me heen begint een geurloze grijze wolk te worden."

"In die ruimte wordt hij dichter: daar kan hij voorbij de dagen denken en schrijft hij geregeld de wereld recht."