Mythologisch goed

Met dit tweede deel van de Muse Academy serie heeft Morgan Blade, pseudoniem van Meaghann Baeken, weer een mythologisch goed boek afgeleverd. “Zwarte Magie” gaat verder waar deel 1, “Muse Academy en het geheim van Helikon”, is geëindigd. Hoewel er enkele spoilers over het eerste deel in voorkomen, denk ik dat je ze toch goed los kunt lezen. Maar bij boek 1 beginnen is natuurlijk wel het leukste.
Ook nu weer word je ondergedompeld in de Griekse mythologie. Bekende mythes en figuren komen aan bod, zoals het Orakel van Delphi, maar ook minder bekende, zoals de godin Hekate. De liefde van de auteur voor de Griekse mythologie is duidelijk te merken.
Net als het eerste deel is ook dit boek geschreven vanuit ik-persoon Imogen Parker. Zij is een tiener die door Olympus is gekozen om de wereld van allerlei kwaad te redden. Hoe dat precies ging, moet je maar in het eerste deel lezen. Samen met acht andere Uitverkorenen heeft ze net het eerste schooljaar op Muse Academy afgerond. Op het moment dat ze terug is bij haar ouders en van de zomervakantie wil genieten, krijgt ze een boodschap van het Orakel van Delphi. Kort daarna krijgen zij en haar vrienden allemaal dezelfde droom over een jongen met spookachtige groene ogen. Het is duidelijk dat de jongen in gevaar is en als het weer overal op aarde van slag raakt, moeten de Uitverkorenen in actie komen.
De jongen, Jayden, heeft in zijn naïviteit vijf heksen bevrijd die door de godin Hekate waren opgesloten. De vijf maken deel uit van één coven en staan allemaal voor een ander element: water, vuur, lucht, aarde en geest. Hun plan is om de wereld en Olympos te vernietigen. Aan de Uitverkoren de taak om dat te voorkomen en de heksen uit te schakelen. Ze krijgen daarbij hulp van hun leraar fotografie en van onverwachte nieuwe vrienden.
De titel Zwarte Magie past goed bij het boek, omdat er best veel (zwarte) magie aan te pas komt, waaronder het zogenaamde pendelen en verschillende toverspreuken. Ondanks dat wordt het boek nergens ongeloofwaardig.
In dit boek leer je de negen Uitverkorenen nog beter kennen. Doordat de ik-persoon Imogen overal bij betrokken is, komen alle Uitverkorenen evenveel aan bod en heb je als lezer het gevoel dat je telkens midden in de actie zit.
Naast actie is er ook ruimte voor persoonlijke ontwikkeling en romantiek. Je ziet de negen tieners echt groeien en zich ontwikkelen. Maar ook de andere personages maken dat door. Zo zie je Jayden bijvoorbeeld langzaam ontdooien.
Het karakter van de sirene Nylora vond ik het best beschreven. De auteur weet heel goed weer te geven hoe het is om alles wat je lief en bekend is kwijt te raken en dan met onbekenden een nieuw leven te moeten opbouwen. De scenes waarin zij totaal onwetend reageert op voor de Uitverkorenen alledaagse dingen, zijn hilarisch beschreven. De liefde die opbloeit tussen haar en iemand anders spat er bijna vanaf, zonder dat het saai of voorspelbaar wordt.
Voorspelbaar is het boek sowieso niet. In het eerste boek moesten de Uitverkoren negen puzzels volbrengen, dan weet je: als de puzzels af zijn, is het boek uit. In dit tweede boek moeten ze de vijf heksen verslaan die door Jayden zijn bevrijd. Van te voren weet je dan: als de heksen zijn verslagen, of als de Uitverkorenen dat zijn, dan is het boek uit. Dat is echter het enige voorspelbare aan het boek.
Het boek eindigt met een epiloog, die je als lezer reikhalzend laat uitkijken naar het derde deel in deze zesdelige serie. In dat boek komt Sterre Hollander voor, een personage dat door mij is bedacht. Hoe gaaf is dat?!