Oersterke roman

Sandro Veronesi (°1959) hoeft niet meer voorgesteld. De Italiaanse auteur gooide hoge ogen met zijn meesterwerk Kalme Chaos, bekroond met de Premio Strega-Prijs, en vervolgens succesvol verfilmd door Antonello Grimaldi. Ook de romans XY en Zeldzame aarden konden rekenen op ontzettend veel succes. Samen met Paolo Cognetti, Niccolo Ammaniti en Paolo Giordano behoort Veronesi tot de crème de la crème van de Italiaanse literatuur.

Nu staat hij er opnieuw met De kolibrie (oorspronkelijke titel : Il colibri, vertaald door Welmoet Hillen), door de Corrière delle Sera uitgeroepen tot ‘boek van het jaar’. Hierin schetst Veronesi het levensverhaal van de in Firenze residerende Marco Carrera, een veertigjarige oogarts die als kind met een groeistoornis de kolibrie, naar een van de kleinste vogels ter wereld genoemd. Samen met zijn oudere zus (Irene) en jongere broer (Giacomo) groeit hij op in een schijnbaar harmonieus gezin. Zelf heeft hij, in tegenstelling tot zijn zus, geen oog voor de onmogelijkheid van zijn beide ouders om samen te leven. Hun leven en dus ook het zijne zijn een aaneenschakeling van bizarre en onverwachte wendingen : een vliegtuigramp waaraan hij op het nippertje ontsnapt, de verdrinkingsdood van Irene, het uiteenvallen van de familiebanden, zijn mislukt huwelijk, het verongelukken van zijn dochter…

Het verhaal is niet echt chronologisch opgebouwd maar bevat enkele constanten zoals zijn levenslange onmogelijke liefde voor Luisa, een vakantielief, en de contacten met de psychoanalyticus van zijn blijkbaar ‘gestoorde’ vrouw en dochter.

Het geheel komt soms ietwat chaotisch over maar valt uiteindelijk mooi samen. De schrijfstijl van Veronesi is gewoonweg indrukwekkend met als absolute hoogtepunten het hoofdstuk waarin de gevoelens beschreven worden bij de aankondiging van het verlies van een kind en het laatste hoofdstuk over zijn georganiseerd levenseinde in het vakantiehuis van de familie. Oersterke roman.


Linda Crivits