De laatste verhalenweefster

Het boek De laatste verhalenweefster vertelt het verhaal van Kate Baker. Zij is advocaat bij T-Petrol, de oliemaatschappij van haar vader. Als haar vader overlijdt, ontdekt zij dat T-Petrol en dus haar vader, opdracht heeft gegeven voor het wegvagen van een dorp en zijn inwoners, ten gunste van het bedrijf. In dit dorp woonde een generatie verhalenweefsters, waaronder het vroegere kindermeisje van Kate, Calixta. Via de familiebanden van Calixta komt Kate in contact met de laatste verhalenweefster en krijgt zij de kans deze traditie voort te zetten.

De cover van het boek is zeer toepasselijk en beeldt een geweven kleed uit, met de prachtige kleuren die daarbij horen en een afbeelding van een verhalenweefster. Wanneer je de eerste bladzijden opslaat, verschijnt er al snel een illustratie van een heupweefgetouw, welke een grote rol speelt in het boek. Zowel met de cover als met de illustratie zet de schrijfster meteen een sfeer neer die, zoals later blijkt, zeer goed bij het verhaal past.

Het verhaal heeft regelmatig magisch realistische momenten, maar ongepast zweverig wordt het niet. De schrijfster vertelt op een mooie, beeldende manier een heel bijzonder verhaal, waarin familiebanden zeer belangrijk zijn.

‘Na al die jaren van eenzaam overleven, zonder familie, zonder dorpsgenoten met wie ik ben groot geworden, is de geur van mijn zoon, die ik opsnuif als ik hem vasthoud, een medicijn.’

Tevens is het een erg spannend boek, je wilt weten hoe het afloopt, het leest als een thriller.

Centraal staat dat de verhalenweefsters stellen dat gebeurtenissen uit het verleden, invloed hebben op het heden. Maar ook en vooral dat wanneer dit slechte dingen zijn, je altijd ervoor kunt kiezen het tij ten goede (proberen te) keren, het patroon te doorbreken. Dit gegeven werd van dochter op dochter doorgegeven door de verhalenweefsters. Nu het doorgeven niet meer op die manier kan, proberen ze het op een andere manier.

‘Wil onze kennis overleven, dan zal die gedragen moeten worden door een nieuwe generatie blanken, die openstaat voor wat wij te zeggen hebben.’

Het boek leest erg fijn, heeft een mooie boodschap en biedt veel wijsheid. Tevens komt de problematiek van oliewinning in de jungle uitgebreid aan bod. De auteur Marita Coppes is onder andere vertelkunstenaar en docent aan de Nationale Vertelschool. Dat is zeker in dit boek tot uiting gekomen, een prachtig verhaal dat doet uitkijken naar een volgend boek van deze schrijfster.