Adembenemend

In Iets om voor te leven maken we kennis met Andrew. Andrew werkt als ambtenaar waar hij contact probeert te leggen met nabestaanden van eenzame overledenen. Andrew zit nogal vast in zijn leven, gelukkig heeft hij een liefhebbend gezin waar hij zich 's avonds op terug kan laten vallen. Althans.. dat denken zijn collega's.

Wat begon als een klein leugentje om best wil groeit uit tot een volledige fantasiewereld van een mooi gezinnetje. Voor Andrew is het een manier om te ontspannen aan zijn toch wel eenzame bestaan en zijn leven vorm te geven. De komst van zijn nieuwe collega Peggy brengt roet in het eten, zal hij het durven om haar alles te vertellen en zijn gevoel te laten spreken?

Het boek bestaat uit afwisselend korte en langere hoofdstukken die je meenemen in het hoofd van Andrew en zijn werk als ambtenaar. Je wordt meegenomen bij inboedelinspecties en maakt de kennismaking met Peggy en het ontstaan van een iets meer dan een vriendschap van dichtbij mee. De schrijfstijl van Richard Roper is gemakkelijk en neemt je echt mee. Waar ik in het begin Andrew een beetje een vreemd mannetje vond en dacht hoe kan je zoiets verzinnen vond ik hem later uiterst charmant en kon ik me in sommige situaties verbazingwekkend goed in hem vinden. Richard Roper zorgt er voor dat je eerst van Andrew gaat houden voordat alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
En die stukjes vallen.. met een brok in mijn keel heb ik gedeeltes van het boek gelezen. Het is uiterst knap wat Richard Roper heeft gedaan met het plot en het samenbrengen van het verhaal.

In een wereld waar eenzaamheid helaas nog erg veel voor komt zou iedereen dit boek moeten lezen, want... niets is wat het lijkt.