Heerlijke hoopvolle roman met een lach en een traan

De Britse schrijfster Beth O’Leary (1992) verraste in 2019 met haar originele debuut Veel liefs, waarin twee mensen afwisselend een flat en bed deelden zonder elkaar te treffen. Een tweede boek was gewenst, maar ze schreef in het nawoord dat ze er zelf niet van overtuigd was dat het zou lukken. Ondanks haar twijfels is er nu toch een nieuwe roman: Tot snel! en de vertaling is van Anna Livestro.

In Tot snel! maken we kennis met Leena Cotton. Ze is jong, ambitieus en werkt hard. Nadat haar zusje een half jaar geleden is overleden heeft ze zich gestort op haar werk. Ook een vorm van rouw, maar niet een waarmee ze wat haar is overkomen, kan verwerken. Ze krijgt last van paniekaanvallen tijdens het werk en haar baas stuurt haar twee maanden met betaald verlof. Ineens is ze op zichzelf aangewezen en weet ze niet wat ze moet doen.

De oplossing lijkt te liggen bij oma Eileen Cotton, 79 jaar. Haar man is bij haar weggelopen en ze woont alleen in een gehucht van drie straten op een uur afstand van Londen. Ze is actief in het buurtcomité en regelt een hoop in het dorp. Als Leena bij haar komt uithuilen, besluiten ze hun levens te ruilen voor twee maanden. Leena zal alle taken van Eileen overnemen en Eileen kan eindelijk doen wat ze altijd al heeft gewild: losgaan in Londen en leuke mannen ontmoeten.

De hoofdstukken wisselen tussen Eileen en Leena. Dat leest prettig en zo zijn deze personages goed te volgen in hun nieuwe levens. Leena had zich niet kunnen voorstellen hoe druk Eileen is in haar dorpje. Het overnemen van haar grootmoeders taken gaat in het begin met vallen en opstaan en dat levert zowel grappige als ongemakkelijke situaties op. Langzaam vindt ze haar weg en stort ze zich volledig op de organisatie van het oogstfeest. Ze leert de dorpsbewoners goed kennen. Ook Eileen heeft zich verkeken op het hectische leven van Londen en doet dan maar waar ze goed in is: dingen organiseren, mensen mobiliseren en zet zo een bijeenkomst voor eenzame ouderen op.

Wat opviel in het vorige boek is de saamhorigheid en menselijkheid die O’Leary in haar verhaal verwerkte en dat is nu ook weer terug te vinden in Tot snel!, het maakt het verhaal herkenbaar en realistisch. Thema's als eenzaamheid, angst, ouder worden, huiselijk geweld, rouw en diversiteit zijn mooi verweven in de verhaallijnen en laten de personages zowel leven als ontwikkelen en groeien.

Vooral Leena leert een hoop over zichzelf. Ze krijgt nu de kans om in het reine te komen met haar moeder en kan eindelijk het rouwproces door dat ze zo lang heeft weggedrukt. Twee maanden een ander leven leiden blijkt louterend te zijn en dat heeft grote gevolgen, Leena en Eileen verrijken hun leven door het omgaan met nieuwe mensen en hun vrienden durven ineens stappen te nemen om hun leven ook te veranderen. Het is mooi uitgewerkt en laat zien dat met samenwerking er een hoop kan worden gerealiseerd. Dat maakt Tot snel! een roman vol hoop.

O'Leary weet zowel de omgeving als de situaties goed te beschrijven en de dialogen kloppen en voelen goed aan. Van bijna alle personages ga je houden, het zijn echte mensen bij wie je graag zou willen aanschuiven. Vooral het feit dat achter façades die mensen optrekken klein leed verborgen zit, is mooi beschreven. De slechteriken zijn niet vergeten, wat maakt dat er een realistische balans is tussen alle personages in het boek, zoals er in het gewone leven ook is. Naast verrassende verhaallijnen die netjes worden afgerond, is het einde niet geheel onverwacht. Maar hé, het is een feelgoodroman en dan mag het einde ook een feestje zijn.

Tot snel! is een heerlijke hoopvolle roman met een lach en een traan en een combinatie van diverse thema’s in een luchtig verhaal vol humor en liefde.