Mooi geschreven en goed gecomponeerd

Ik moest dit boek lezen voor een college over dementie. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het zó mooi zou zijn. Erwin Mortier kan fantastisch schrijven, dit verhaal is heel goed gecomponeerd en ondanks het thema is het een feest om dit boek te lezen. Het is ook heel knap dat dementie hier realistisch wordt neergezet, de ziekte van Mortiers moeder wordt niet mooier of minder erg gemaakt.

Het enige minpunt is dat Mortier zelf ook weet dat hij mooi kan schrijven, waardoor er af en toe een zin in het boek staat die te veel neigt naar mooischrijverij. Zo is er bijvoorbeeld een vergelijking waarin de moeder 'verkiezelt' tot 'brokjes glas'. Bij verkiezelen denk je aan steentjes, niet aan brokjes, maar vooral dat glas is overkill. Het zijn drie verschillende beelden die voor mij niet samengaan.

Ondanks dit kleine minpunt is dit vooral een heel mooi geschreven boek. Toen ik het niet meer nodig had voor mijn college, heb ik het meteen aan iemand uitgeleend omdat ik vond dat diegene het móést lezen. Ik denk niet dat er een groter compliment voor een boek bestaat dan dat.