Zien zou nog indrukwekkender zijn dan lezen

Deze week heb ik 'Gysbreght van Aemstel' voor de tweede keer gelezen (de versie uit 1994 die te vinden is op de DBNL, inclusief uitleg van lastige woorden). Het is jammer dat dit een toneeltekst is met veel monologen, want het verhaal is ongelooflijk episch. Het is gewoon het verhaal van Troje, maar dan in Amsterdam. Doordat je toneel eigenlijk moet zien en niet moet lezen, kun je alleen raden hoe het er op er in de zeventiende-eeuwse schouwburg uitgezien moet hebben.

Vondel trekt alles uit de kast, inclusief gezang en engelen, om deze tragedie te vertellen. Dit toneelstuk wordt al sinds de première in 1638 opgevoerd. Vroeger was dit echt hét toneelstuk, iedereen ging erheen en het tekstboekje behoorde tot de best verkochte werken. Niet onlogisch, gezien het spektakel op het toneel. Het is gewoon jammer dat bijvoorbeeld de scène waarin de nonnen worden uitgemoord een tableau vivant is, waardoor je dat als lezer nauwelijks meekrijgt, maar wat moet dat er op het toneel fantastisch hebben uitgezien.

Zoals bij iedere oudere tekst is het taalgebruik even wennen, maar als je het hardop uitspreekt, hoor je vaak overeenkomsten met de woorden van nu. Daarnaast went het vrij snel. De monologen zijn misschien wat uitdagend, maar zeker de dialogen zijn prima te lezen. Wat dat betreft is de versie uit 1994 een aanrader, omdat hier voetnoten worden gegeven.