Lezersrecensie
Een confrontatie met jezelf
Han van Wieringen kreeg voor zijn prozadebuut ”De kermis van Gravezuid” de Academica Literatuurprijs. Hij publiceerde ook (bekroonde) dichtbundels en toneelbeschouwingen. Zijn nieuwste prozapublicatie is “Niet zonder mijn broer”, waarin hij onder andere een thema aansnijdt dat op dit moment veel publiciteit krijgt, namelijk die van een transpersoon.
De hoofdpersoon is de journalist Luck Omnibus. Luck is zijn jongensnaam, hoewel hij biologisch nog een vrouw is. Dit gegeven is verder niet overdreven nadrukkelijk in het boek aanwezig, maar meer een terloops feit. Luck heeft een broer Job, die het syndroom van Down heeft. Hij woont in Heiloo in een beschermde omgeving, maar is verder vrij zelfstandig. Hun ouders zijn jaren geleden bij een auto-ongeluk omgekomen; sindsdien waren zij grotendeels op zichzelf aangewezen.
Op een dag wordt Luck getroffen door een boek over verloren gegane beschavingen, “Het begin van Alles”. Wanneer hij op internet een artikel tegenkomt over de opgraving van een verloren gegane beschaving in Canada van 48 personen met het syndroom van Down, weet hij het door een aantal vernuftige leugens zo ver te krijgen dat hij hier een artikel over mag schrijven. Een van de leugens is een toelage die hij van “het Fonds” zou hebben gekregen, maar in werkelijkheid onderneemt hij de reis geheel op eigen kosten. Hij vertrekt naar Canada, samen met Job, de sekswerker Gloria die hij voor Job had ingehuurd en haar vriendin en het hondje Rainbow.
In Canada wordt het gezelschap met open armen ontvangen door de onderzoekers, mede omdat de aanwezigheid van Job hun bezoek een extra lading geeft. Daarnaast is er direct een klik met de inheemse Amal, die ook heel erg geïnteresseerd is in Job.
Er zijn diverse theorieën over de mogelijkheid dat in een ongetwijfeld kleine gemeenschap 48 mensen met het syndroom van Down aanwezig zijn, maar geen van deze theorieën is bevredigend.
Tijdens een heftig onweer verdwijnt Job plotseling. Tijdens de wanhopige zoektocht naar Job begint Luck zich steeds meer af te vragen wie of wat hij is zonder zijn broer.
De dialogen in het boek, met name de -vaak herhaalde- vragen van Job zorgen vaak voor vrolijke situaties, zonder dat Job belachelijk wordt gemaakt.
Han van Wieringen is erin geslaagd een kort (153 pagina’s) maar volwaardig boek te schrijven waarin geen van de thema’s wordt benadrukt of overdreven zwaar is, maar dat wel tot nadenken aanspoort.
De hoofdpersoon is de journalist Luck Omnibus. Luck is zijn jongensnaam, hoewel hij biologisch nog een vrouw is. Dit gegeven is verder niet overdreven nadrukkelijk in het boek aanwezig, maar meer een terloops feit. Luck heeft een broer Job, die het syndroom van Down heeft. Hij woont in Heiloo in een beschermde omgeving, maar is verder vrij zelfstandig. Hun ouders zijn jaren geleden bij een auto-ongeluk omgekomen; sindsdien waren zij grotendeels op zichzelf aangewezen.
Op een dag wordt Luck getroffen door een boek over verloren gegane beschavingen, “Het begin van Alles”. Wanneer hij op internet een artikel tegenkomt over de opgraving van een verloren gegane beschaving in Canada van 48 personen met het syndroom van Down, weet hij het door een aantal vernuftige leugens zo ver te krijgen dat hij hier een artikel over mag schrijven. Een van de leugens is een toelage die hij van “het Fonds” zou hebben gekregen, maar in werkelijkheid onderneemt hij de reis geheel op eigen kosten. Hij vertrekt naar Canada, samen met Job, de sekswerker Gloria die hij voor Job had ingehuurd en haar vriendin en het hondje Rainbow.
In Canada wordt het gezelschap met open armen ontvangen door de onderzoekers, mede omdat de aanwezigheid van Job hun bezoek een extra lading geeft. Daarnaast is er direct een klik met de inheemse Amal, die ook heel erg geïnteresseerd is in Job.
Er zijn diverse theorieën over de mogelijkheid dat in een ongetwijfeld kleine gemeenschap 48 mensen met het syndroom van Down aanwezig zijn, maar geen van deze theorieën is bevredigend.
Tijdens een heftig onweer verdwijnt Job plotseling. Tijdens de wanhopige zoektocht naar Job begint Luck zich steeds meer af te vragen wie of wat hij is zonder zijn broer.
De dialogen in het boek, met name de -vaak herhaalde- vragen van Job zorgen vaak voor vrolijke situaties, zonder dat Job belachelijk wordt gemaakt.
Han van Wieringen is erin geslaagd een kort (153 pagina’s) maar volwaardig boek te schrijven waarin geen van de thema’s wordt benadrukt of overdreven zwaar is, maar dat wel tot nadenken aanspoort.
1
Reageer op deze recensie
