Het leven van een grijze kantoormuis (al valt dat best mee)

Vacht! is een boek dat in eerste instantie associaties oproept met het ook onlangs verschenen “Ontevreden” van Irene Solà. Maar waar Ontevreden een karikaturaal (maar ook heel herkenbaar) beeld schetst van een kantooromgeving, vertelt Cobi van Baars een veel realistische en geloofwaardiger beeld,
Het verhaal draait om Eline. Zij werkt als archivaris in een voormalig klooster, gelegen op een mooie plek aan een uiterwaarde, waar zij zich bezig houdt met heet indexeren en ordenen van oude archieven. Tijdens dit boek werkt zij met veel plezier aan het archief van een orde van missiezusters. Zij is tevreden met het werk, dat precies datgene is waarvoor ze is opgeleid en waar ze plezier in heeft.
Collega’s zijn een hinderlijke bijkomstigheid, vooral haar incompetente leidinggevende, die geen mogelijkheid voorbij laat gaan om zijn positie te bevestigen met kleinzielige en pietluttige regels en opdrachten. Daarnaast is er een collega, Deborah die zich zeer vijandig gedraagt en telkens weer probeert Eline in een kwaad daglicht te stellen. En dan is er vooral de bemoeizuchtige en irritante Machteld die zich continu opdringt en uit een overdreven behoefte aan aandacht Eline allerlei adviezen geeft.
Zij weet zich hierin redelijk overeind te houden tot ze op een dag een niet voor haar bedoeld mailtje onder ogen krijgt, waarin ze ziet welke bijnamen haar collega’s aan haar geven, waarvan Knotje nog het vriendelijkste is.
Eline woont in de helft van een vrijstaand huis, dat na een scheiding is gesplitst in twee kleine woningen. Zij leeft zich uit in haar “rommelige” tuin met moestuin. De andere helft van het huis wordt sinds kort bewoond door Jaap, waar Eline een zekere fascinatie voor ontwikkeld. Nadat Jaap haar ervan weet te overtuigen om de heg tussen de tuinen te verwijderen (om deze uiteindelijk te vervangen door een schutting), wordt zij geconfronteerd met zijn strakke en zeer geordende tuin.
Naast deze buurman is zij vooral gefascineerd door de herder die in de lente en zomer zijn kudde de dijk van de uiterwaarde laat begrazen. Helaas krijgt ook Machteld deze fascinatie in de gaten, waardoor deze zich telkens met Eline bemoeit wanneer de herder in beeld komt.
Eline krijgt ook steeds meer gevoel voor de schapen (met name één schaap met wie zij zich verwant voelt), die zij zo veel mogelijk bezoekt en via een verrekijker bekijkt, waarbij ze ook hoopt de herder in beeld te krijgen.
De mail en Machtelds ideeën over Eline en de herder brengen Eline ertoe een relatie met buurman Jaap te verzinnen, waar ze steeds meer details over vertelt. Dit leidt natuurlijk onvermijdelijk op gegeven ogenblik tot pijnlijke situaties, vooral als ze meer over Jaap en zijn werkelijke relatie te weten komt.
Desondanks weet zij zich hier goed uit te redden en lijkt haar leven op gegeven ogenblik een goede draai te nemen.
Dit boek is met een goed gevoel voor menselijke verhoudingen en de nodige humor geschreven, waarbij ook de verhoudingen op kantoor goed en herkenbaar worden beschreven.
Het is een aanrader voor iedereen die wil weten of herkennen hoe het er op een kantoor aan toe gaat en die wil genieten van een beschrijving van de intermenselijke relaties.