Een hilarische karikatuur van de kantooromgeving

Beatriz Serrano is een 36-jarige journalist, die in 2023 debuteerde met het nu in vertaling (door Lies Doms) verschenen “Ontevreden”, dat door pers en publiek enthousiast werd ontvangen.
De ik-figuur in het boek is Marisa, een dertiger die behoort tot het middenkader van een communicatiebedrijf in Madrid. Zij behoort tot de mensen die er succesvol in slagen de wereld te doen geloven dat ze hard werken, terwijl zij een groot (zo niet het grootste) deel van haar tijd besteed aan het bekijken van irrelevante YouTube filmpjes of het anderszins zich onttrekken aan haar werkzaamheden. Haar creatieve activiteiten bestaan hoofdzakelijk aan het stelen van ideeën van anderen en het delegeren van belangrijk werk aan een assistente.
Zij heeft met slechts een enkele collega een klik (en dat geldt ook voor mensen buiten haar kantoor); voor het grootste deel van haar collega’s een grotendeels terechte minachting. Zij ziet dat ook haar meerderen en anderen een groot deel van hun creativiteit besteden aan het gebruik maken van andermans ideeën. Kortom, haar wereld en die van de mensen om haar heen bestaat grotendeels uit bluffen.
En passant maakt zij in haar verhaal gehakt van de mensen die zichzelf, al dan niet binnen het bedrijf, bijzonder belangrijk vinden of de mensen waarvan hun leven het bedrijf is.
Zeer tegen haar zin wordt zij gedwongen om tijdens een teambuildingsweekend, waar zij begrijpelijkerwijs met grote tegenzin heen gaat, een inspirerende presentatie te geven aan de rest van het bedrijf. Natuurlijk bestaat uiteindelijk haar presentatie grotendeels uit kant en klaar bij elkaar gezocht materiaal zonder enige andere eigen inbreng dan hier en daar en kreet of een kleine ingreep in de tekst. Om haar onzekerheid te maskeren, voelt ze zich geroepen om haar toevlucht te nemen tot een bijzonder riskante strategie die grote gevolgen kan hebben.
Direct na de presentatie gaat zij op vakantie, terwijl de gevolgen van haar strategie steeds meer zichtbaar worden. Maar er vindt direct na haar terugkomst een onverwachte en zeer ingrijpende gebeurtenis plaats, waardoor haar misstap verder geen repercussies zullen hebben.
Hoewel het verhaal niet erg diepgravend is en dit boek tot de “lichte literatuur” kan worden gerekend, is het toch de moeite waarde om te lezen, omdat zij zo goed laat zien dat met name in een bedrijf dat zich bezighoudt met massacommunicatie de schone schijn meer waard lijkt dan de intrinsieke werkelijkheid. En ook in andere wat grotere bedrijven kan men de beschreven types meer dan genoeg tegenkomen.
Dit boek is een intrinsieke en humoristische waarschuwing voor mensen die zichzelf te serieus nemen.