Over ouder worden

Yvonne Kroonenberg schrijft al 30 jaar populaire, tijdloze boeken over oa relaties.
Nu is ze bijna 73 en ook één van de 'gevorderden' waarover ze in dit boek met zachte, en soms kritische pen schrijft. Haar schrijfstijl is vlot en met humor!
Het zijn een soort columns die je niet zo snel achter elkaar moet lezen als ik nu deed. Ze verdienen stuk voor stuk wat meer aandacht, ze zijn als kleine pareltjes aan een ketting.
Alhoewel ik bijna ook al tot de 'gevorderden' kan worden gerekend ga ik niet zo graag om met oudere mensen. Vaak vind ik ze nogal klagerig. Dat lees ik ook wel in dit boek terug. Ze hebben vaak lichamelijke klachten dus zo gek is het niet, een beetje aandacht maakt het draaglijker.
Kroonenberg is een gelukkige 'gevorderde' , ze woont 6 hoog in hartje Amsterdam en houdt daar oa kippen en cavia's.. Dat vind ik leuk.. En ze heeft een moestuin (waarschijnlijk elders ;p) Ik herken me wel een beetje in haar.
Ouder worden heeft ook voordelen.. Je maakt je minder druk over wat men van je vindt én je hebt tijd om te doen wat je leuk vindt.
Kroonenberg gebruikt mooie woorden die je niet vaak meer hoort, zoals ~aanvankelijk en ~beduusd.
Laten we die onthouden.. En gebruiken als ze van pas komen.

"Ik heb eens een artikel gelezen over stokoude mensen die vanalles mankeren en toch gelukkig zijn. Het belangrijkste wat zij te melden hadden, was dat ze zich niet uitgerangeerd voelden.
'En daar kun je zelf heel goed aan bijdragen' zei een oude dame die in een rolstoel zit en niet meer helemaal zelfstandig is. 'Als je belangstelling hebt voor de belevenissen van anderen, als je vraagt hoe het met hen gaat in plaats van almaar op te sommen wat jij niet meer kunt, dan willen mensen graag met je praten. Dat is gezellig en van gezellig wordt je gelukkig' "

~Verval moet je waardig dragen~