Lezersrecensie
Niet mijn schuld
Jarenlang woonden Sophie en haar moeder samen met Matty. Hij werd veroordeeld voor een reeks moorden. Uit het niets ontvangt Sophie nu een brief van hem. Hij wilt haar graag spreken.
Voor Sophie is dit de kans om eindelijk antwoorden te krijgen. Zij en haar moeder gaan al die tijd gebukt onder een enorm schuldgevoel. Buitenstaanders zijn zeker dat ze van zijn duistere kant op de hoogte waren en zelf blijven moeder en dochter zich afvragen of ze signalen gemist hebben.
Het boek wisselt af tussen het perspectief van Sophie en allerlei krantenartikels en blogposts. Die laatste twee schetsen een duidelijk beeld van de zaak, de nasleep ervan en de publieke opinie.
Sophie spreekt je rechtstreeks aan en vertelt aan de hand van haar herinneringen wat voor band ze met haar stiefvader had. Daarnaast geeft deze manier van vertellen een interessante inkijk in de traumaverwerking van Sophie en haar moeder en welke emoties er daarbij aan te pas komen.
De moorden komen in deze herinneringen uiteraard ook aan bod, met name de manier waarop Matty op de nieuwsberichten reageert en de analyse die Sophie daar achteraf over maakt. Hadden zij en haar moeder toch sneller moeten vermoeden dat er iets niet klopte of waren dit gewoon onschuldige reacties?
De herinneringen worden niet altijd even chronologisch opgehaald, een beetje zoals dat ook gaat met je eigen herinneringen. Het zorgde soms alleen wat voor verwarring.
Ik geloofde erg in de schuld van Matty, maar er waren ook momenten die voor zijn onschuld pleitten. Het verhaal is niet echt nagelbijtend spannend te noemen, maar het psychologisch aspect en de continue twijfel over schuld en onschuld deden wel verder lezen.
Haar bezoek aan de gevangenis bleef langer uit dan verwacht en daarom begon het verhaal wat langdradig aan te voelen. De auteur weet gelukkig net op tijd in te grijpen. Sophie komt eindelijk oog in oog te staan met Matty en dat gesprek zet alles op z'n kop. Dit sterke einde wist me te verrassen en doet me uitkijken naar meer werk van deze auteur.
Voor Sophie is dit de kans om eindelijk antwoorden te krijgen. Zij en haar moeder gaan al die tijd gebukt onder een enorm schuldgevoel. Buitenstaanders zijn zeker dat ze van zijn duistere kant op de hoogte waren en zelf blijven moeder en dochter zich afvragen of ze signalen gemist hebben.
Het boek wisselt af tussen het perspectief van Sophie en allerlei krantenartikels en blogposts. Die laatste twee schetsen een duidelijk beeld van de zaak, de nasleep ervan en de publieke opinie.
Sophie spreekt je rechtstreeks aan en vertelt aan de hand van haar herinneringen wat voor band ze met haar stiefvader had. Daarnaast geeft deze manier van vertellen een interessante inkijk in de traumaverwerking van Sophie en haar moeder en welke emoties er daarbij aan te pas komen.
De moorden komen in deze herinneringen uiteraard ook aan bod, met name de manier waarop Matty op de nieuwsberichten reageert en de analyse die Sophie daar achteraf over maakt. Hadden zij en haar moeder toch sneller moeten vermoeden dat er iets niet klopte of waren dit gewoon onschuldige reacties?
De herinneringen worden niet altijd even chronologisch opgehaald, een beetje zoals dat ook gaat met je eigen herinneringen. Het zorgde soms alleen wat voor verwarring.
Ik geloofde erg in de schuld van Matty, maar er waren ook momenten die voor zijn onschuld pleitten. Het verhaal is niet echt nagelbijtend spannend te noemen, maar het psychologisch aspect en de continue twijfel over schuld en onschuld deden wel verder lezen.
Haar bezoek aan de gevangenis bleef langer uit dan verwacht en daarom begon het verhaal wat langdradig aan te voelen. De auteur weet gelukkig net op tijd in te grijpen. Sophie komt eindelijk oog in oog te staan met Matty en dat gesprek zet alles op z'n kop. Dit sterke einde wist me te verrassen en doet me uitkijken naar meer werk van deze auteur.
1
Reageer op deze recensie
