Uit mijn comfortzone

Ik las: Leven vanuit verzet.
Met een klein hartje begon ik eraan want ik hou niet van oorlogsboeken.
Mijn verbazing steeg dus toen ik las pagina per pagina. Het "verzet" kreeg hier een heel andere betekenis. Dit is geen oorlogsroman. Dit is het verzet van een klein meisje tegen haar "strenge" vader. Een vrije geest tegen een stugge man die niet aarzelt zijn handen te gebruiken...
Een mooi geschreven boek, autobiografisch vermoed ik.
Waarschijnlijk wel een herkenbaar verhaal ook voor velen.
Het had misschien nog een extra redactieronde mogen hebben maar al bij al is het goed verstaanbaar en de typisch Hollandse woorden stoorden niet echt. Ook over de dubbele lees je makkelijk over. (Een redactrice ziet ze natuurlijk weer wel, waarvoor mijn exuus)
Het harde leven van na de oorlog komt soms terloops ter sprake maar die verhalen hoorde ik al van mijn eigen grootouders en waren voor mij dus eerder bijzaak. Het meisje en haar vader... daar gaat het om. Er zijn talrijke ontroerende scènes beschreven waarvan eentje mij altijd zal bijblijven. Ik zag het zo voor me: een klein meisje in de kappersstoel, hete tranen huilend terwijl haar lange lokken vielen.
Voor mensen die van dit genre houden, een echte aanrader.