Een primeur

Ik las: ‘Primeur’ door Jimmy Cams , uitgegeven door Phoenix Books.
Cover: Voor het genre een erg mooie cover.
Schrijfstijl: Omdat ik ook de vorige twee boeken van Jimmy las, is zijn stijl mij welbekend.
Verhaal: Opnieuw werd ik verrast door het verhaal dat werd neergezet. In het begin lijkt het een doodnormale thriller… een Whodunit bij wijze van spreken. Maar…Het wordt een opeenvolging van gebeurtenissen waar mijn mond soms bij openviel. Door steeds terug te gaan van heden naar verleden, kom je als lezer te weten je waarom bepaalde mensen krijgen wat ze krijgen. Hoewel het niet altijd even makkelijk is om de switch te maken tussen heden en verleden, vooral omdat sommige gebeurtenissen zich afspelen in een tijd die mij onbekend is (ik hoorde er wel over maar heb mij er nooit in verdiept). Toch was het nodig om naar die tijd terug te keren zodat je weet waarom in het heden gebeurd wat er gebeurd… Klink ik verward? Goed zo, want dat was ik bij momenten ook. Het einde was op zijn minst verrassend te noemen al heb ik het gevoel dat ik het had moeten zien aankomen… dat deed ik dus niet.
Besluit: Ook met – Primeur – brengt Jimmy zijn lezer op het puntje van z’n stoel. Hoe heden en verleden met elkaar verbonden zijn… hoever haat soms kan gaan… Ik moest spontaan denken aan een quote van Amy Tan: Ik zou graag vergevingsgezinder willen zijn. Er zijn tijden geweest dat ik het moeilijk vond om mensen te vergeven die me hebben verraden… Benieuwd? Primeur is overal verkrijgbaar en ik weet dat Jimmy graag een gesigneerd exemplaar op de post doet.
Liefs
Patsi