Op zijn minst ongewoon

*Cover: Sober maar juist daardoor wekt hij nieuwsgierigheid. Drie bomen: 1 kale grijze, 1 prachtige rode en 1 erg mooie blauwe... fascinerend.
*Schrijfstijl: Jesse heeft een goed leesbare stijl. Dat beviel me wel meteen.
*Verhaal: Het verhaal begint heftig. Daarna lijkt de auteur retour te gaan(niet negatief bedoeld maar letterlijk)... We krijgen een wisselend perspectief wat ik wel kan smaken. Het houdt de lezer alert.
Het verhaal zelf moest ik inkomen. Voor mij was het in het begin erg verwarrend om de verschillende personages en hun verhalen uit elkaar te houden. Ik was blij dat het verhaal van Alex in de "ik" vorm werd geschreven. Dat maakte het wat makkelijker.
Toen ik éénmaal alles op een rij had, was stoppen met lezen moeilijk. De vele plottwisten maakten een rollercoaster van dit boek. Ik hield ook wel van het subtiele paranormale kantje dat erin verwerkt zat.
*Bedenkingen: Waar ik wel bleef mee zitten was de eerste zin uit het boek: "Als inspecteur Vanhaele geweten had welk dossier hij die dag op zijn bord zou krijgen,..."
Daardoor werd ik in het begin op het verkeerde been gezet want ik verwachtte dat deze inspecteur een hoofdrol zou spelen. Stel je mijn verrassing voor! GEEN politiethriller! Jeuj! Opluchting alom van mijn kant!
*Besluit: Een heel speciaal debuut waar ik enorm heb van genoten al duurde het even eer ik "mee" was.
Zelf vind ik dit niet zozeer een verhaal dat onder de noemer "Thriller" valt. Eigenlijk heb ik geen idee in welke cathegorie je dit kan plaatsen.
Het boek is origineel, meeslepend, af en toe bizar en op zijn minst ongewoon te noemen.
Mag ik ook zeggen dat het einde me nog het meest heeft verrast?

Liefs
Patsi