Knikkers oordelen niet

De cover van ‘De achtbaantester’ trok mij direct. Ik ben weliswaar niet zo dol op achtbanen, maar de kleuren op de cover roepen bij mij een zomers en blij gevoel op. De titel van het boek trok mij wat minder, maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Ik voelde tijdens het lezen sympathie voor Herman, het hoofdpersonage. Ik kon mij goed verplaatsten in zijn gedachten en snapte waarom hij zo houdt van knikkers. Volgens mij vindt ieder kind, in meer of mindere mate, knikkers mooi en fascinerend: het koude glas, de kleuren, het rollen ervan. Alleen bij Herman is die fascinatie nooit overgegaan. Sterker nog, knikkers geven hem rust.

“Het is lastig om verliefd te zijn. Je wilt dat de ander naar je smacht en hunkert. Tegelijkertijd wil je dat dat is om wie je bent, niet om wie je zou kunnen zijn?” (citaat)

Nancy Olthoff heeft met ‘De achtbaantester’ een mooi debuut geschreven. Het verhaal is geschreven in bondige zinnen en korte hoofdstukken, passend bij het hoofdpersonage Herman. Het verhaal leest makkelijk en er wordt steeds iets meer prijs gegeven van Herman en zijn geschiedenis. Toch mistte ik wat meer diepgang, vond ik het soms iets te makkelijk en cliché. Desondanks heb ik het met plezier gelezen en krijgt het van mij 3 ½ ster.