Intiem verslag van een dag

‘Het laatste kind’ is het nieuwste boek van Philippe Besson dat in Nederland op 6 juli 2021 verscheen. Nadat ik eerder zijn autobiografische roman ‘Lieg met mij’ had gelezen was ik ook erg benieuwd naar dit verhaal.

‘Het laatste kind’ is een korte roman van slechts 160 pagina's. Het verhaal speelt zich af gedurende een dag, een zondag aan het einde van de zomer, wanneer Anne-Marie en haar man Patrick hun zoon helpen verhuizen. Théo, achttien jaar oud, verlaat het ouderlijk huis om zich voor zijn studie in een appartement in een dichtstbijzijnde stad te vestigen. Hij is de jongste van het gezin. Zijn broer en zus zijn al enkele jaren het huis uit. Anne-Marie vreest het vertrek van haar favoriete zoon, haar jongste kind.

Elk detail tijdens deze dag is een kans om terug te duiken in familieherinneringen, elk moment van deze dag is een strijd tegen opkomende emoties. Moeder probeert zich dankzij deze herinneringen vast te klampen aan haar zoon, zijn verleden en haar geluk en rol.
Besson schrijft zo mooi, dat alleen dat al het lezen van dit verhaal de moeite waard maakt. Niet langdradig, niet ingewikkeld, maar wel duidelijk en invoelend zoals:

"Tegen het niet toe te geven verdriet van een moeder ga je niet in."
of
"....soms is tederheid een opwelling die ons ontglipt."

Het verhaal, een simpel onderwerp, een natuurlijke gebeurtenis, een dag die waarschijnlijk alle moeders hebben meegemaakt of mee zullen maken. Onschuldig van buitenaf gezien, maar overweldigend voor het gezin en in dit geval vooral de moeder. Over het einde van het verhaal kan ik niks zeggen zonder iets te verklappen, maar dat was voor mij wel een lichte teleurstelling. Van mij had het boek twee pagina’s eerder mogen stoppen.
Besson heeft met dit boek een realistisch en invoelend verhaal geschreven.