Feit of fictie

“Kalle” is deel 2 van de tetralogie, geschreven door Bert Wagendorp. Bert Wagendorp is schrijver, columnist (Volkskrant) en journalist. Bert Wagendorp vertelde bij het verschijnen van deel 1 “Phoenix” dat de memoires van Abel Sikkink een trilogie zouden vormen, maar dat leek voor Wagendorp niet haalbaar. Er was te veel informatie die het vertellen waard was en daarom besloot Wagendorp een deel aan de trilogie toe te voegen en zal een tetralogie ontstaan.

In deel 1, “Phoenix”, heb ik gelezen over de achtjarige Abel die halverwege de 19e eeuw met zijn ouders naar Amerika emigreert. Samen met nog enkele gezinnen uit de Achterhoek die emigreren, waaronder het gezin van zijn vriend Kalle, hopen ze in Amerika een mooie toekomst te krijgen. Het gezin van Abel is op Lake Michigan slachtoffer van de ramp met de Phoenix. Het schip vat vlam en vergaat. Abel overleeft als enige van het gezin, groeit op in een klein dorp in Wisconsin en ontwikkelt zich tot journalist. Als hij een jaar of twintig is besluit hij zijn vriend Kalle achterna te reizen die in New York werkt als fotograaf. Het eerste deel eindigt met de samenwerking tussen Abel en Kalle, aan het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog. Abel doet de verslag van de Amerikaanse Burgeroorlog, Kalle maakt foto’s.

Deel 2, “Kalle”, sluit naadloos aan op deel 1 en gaat dus verder waar het vorige deel geëindigd is, september 1861. Samen met Kalle trekt Abel voor zijn krant de New York Herald langs de slagvelden van de Amerikaanse Burgeroorlog. Ze ontmoeten generaals en bezoeken veldhospitalen en merken dat hun werk niet zonder risico is. Terwijl de Amriakaanse Burgeroolog voortduurt krijgt Abel bovendien meer kennis van het onrecht dat de Native Americans is en wordt aangedaan.
Naast deze verhaallijn besteed Wagendorp ook voldoende aandacht aan het persoonlijke leven van Abel en Kalle. Abel kan zijn trauma op de Phoenix (met nog te veel losse eindjes) bovendien niet loslaten.

Net als in deel 1 worden in deel 2 feit en fictie voortdurend met elkaar afgewisseld. Dat is soms verwarrend, maar de vele voetnoten geven wel richting in wat waargebeurd of verzonnen is. “Kalle” vond ik de eerste helft van het boek vooral een opsomming van veldslagen en data. Deze werden bovendien beknopt beschreven zodat er bij mij enige afstand bleef bestaan tot het verhaal.
Vanaf een bepaald moment, vlak na de helft, gebeurt er iets waardoor er weer spanning wordt gecreëerd en bij mij meer betrokkenheid ontstond. Vanaf toen herkende ik ook weer meer het leesplezier dat ik had bij “Phoenix” en kon ik het boek vaak genoeg niet wegleggen.