Bomvol

Na “Tsjaikovskistraat 40” is dit mijn tweede boek van Pieter Waterdrinker. “De rat van Amsterdam” is een Bildungsroman en vertelt het verhaal van Ruben Katz. Ruben vertelt zijn verhaal vanuit een gevangeniscel. Door deze manier van vertellen wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van flashbacks. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Ruben en dus verteld in de ik-persoon.

“Op een dag, als je net zo oud bent als ik, als de helft van je leven voorbij is, met achter je een zwarte schaduw en in het verschiet hopelijk nog iets wat lijkt op licht, zul je misschien weten wat dat is, gewetenswroeging.” (citaat)

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Het is een dik boek, maar er lijkt een zekere haast of vaart in het verhaal te zitten waardoor ik steeds maar door wilde en het snel uit had. In het verhaal zitten tal van cynische en grappige passages, maar zeker ook ontroerende. Ondanks dat het een fictief verhaal is, is de vertaling naar onze maatschappij op diverse punten (helaas) snel gemaakt.
Het is een bomvol boek en bevat diverse thema’s: immigratie, puberteit, zelfverrijking, hebzucht, hypocrisie, Rusland t.o.v. Europa, een onbekend maar besmettelijk virus etc.
Waterdrinker verpakt zijn kritiek op onze huidige samenleving op een aantrekkelijke manier en hij houdt de lezer tijdens het lezen van het verhaal een spiegel voor.
Ook al is de hoofdpersoon Ruben lang niet altijd even aangenaam, mijn sympathie voor hem kon ik maar moeilijk loslaten.
Dit is een boek om in één adem uit te lezen. Aanrader!

“Elk land kent zijn eigen toneelspel en leugens.” (citaat)