Prima zus die Elektra. Op naar de finale

Mag ik een recensie schrijven onder de Nederlandse uitgave als ik de Engelse versie heb gelezen omdat ik geen 4,5e maand kon wachten? Hoe dan ook, anders dan mijn vorige Zeven Zussen reviews zal ik hier totaal niet op de inhoud ingaan omdat het ook nu nog drie maanden duurt voor Zon in Nederland verschijnt. Toch wil ik er iets over schrijven, maar dat doe ik 100 procent spoilervrij uiteraard.
Laat ik beginnen met te zeggen dat Elektra als mens best te pruimen is. Uit de summiere verhalen over haar in de eerste vijf boeken werd ze afgeschilderd als bitch. Dat is ze ergens ook, maar al met al is het een prima zus, die Elektra. Wat ik niet wist was wat haar afkomst was. Misschien is me die ontgaan in de eerste vijf boeken (ik luisterde ze en Zon las ik) maar het kan zomaar zijn dat Riley het nooit heeft genoemd. Dat ga ik nog wel eens nakijken.
Zon is ook een heel ander boek dan de eerste vijf. Het is bijna een standalone boek, het heeft bijna een nieuwe stijl. En er gebeurt veel. Iets teveel in zo'n korte tijd, zeker de ontwikkelingen die Elektra meemaakt, dat is niet erg geloofwaardig naar mijn idee en ervaring. Maar goed, het moet wel passen en ik heb wel vaker het idee gehad dat Lucinda Riley smokkelt met (de tegenwoordige) tijd.
Wat het geschiedenisgedeelte betreft, daar vind ik hetzelfde van als in mijn andere reviews, Die gaan naar mijn smaak iets te lang door,

En nu op naar de finale. Aan de ene kant is het jammer dat er (zover we weten) nog maar 1 boek komt, aan de andere kant het is ook tijd het verhaal af te sluiten en ik hoop met een fantastische finale. De epiloog, die elk deel bevat, belooft veel goeds.

O, dit deel is het dikste boek in de reeks, dus neem alvast wat extra vrije dagen op in februari.