De band tussen gezinsleden is onbreekbaar.

Jodi Picoult is een Amerikaanse auteur. Een redelijk bekende auteur uit het roman genre. Ze schrijft niet alleen boeken maar ook scenario’s voor film of tv-series.
Met De tweede dochter schreef ze een verhaal over een gezinsleven met een ziek kind. Dit boek werd ook verfilmd als My sisters keeper met Cameron Diaz in de hoofdrol.
Het verhaal.
Anna heeft, ondanks dat ze kerngezond is, al verschillende operaties en behandelingen ondergaan. Ze doet dit om de leukemie van haar oudere zus, Kate te behandelen. Anna is 13 en begint zich vragen te stellen of ze dit wel allemaal nog wil. Om haar besluit duidelijk te maken neemt ze een beslissing die het hele gezin op stelten zet en waar moeder en dochter lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.
Mijn gedacht
Het verhaal is meervoudig opgebouwd. Zo is het boek volledig in de ik-vorm geschreven maar verhuis je in elk hoofdstuk van personage. Maar wissel je ook nu en dan van heden naar verleden. Dit wordt op een zodanige manier gedaan dat het verhaal wel volgbaar blijft.
Picoult creëert hier een verhaal over de liefde tussen ouder en kind. Dan vooral als er eentje dodelijk ziek is en je haar zus nodig hebt om haar in leven te houden.
De gebruikte personages komen als echt over. De beslissingen die ze nemen of de manieren waarop gereageerd worden zijn hoogstwaarschijnlijk diegene die de lezer zelf zou nemen. Of toch in de richting van. Maar de broodnodige band met de personages is zeker aanwezig bij het lezen. Elk personage heeft zijn bagage die een extra dimensie bied aan het verhaal.
Ben je op zoek naar een spannend boek dan ben je met dit verhaal niet zoveel. Spanning is er niet echt te vinden, het verhaal moet het meer hebben van dialogen en beslissingen van de personages.
De schrijfstijl zit wel goed. Het leest vlot zonder dat je de draad van het verhaal verliest. De sprongen heden – verleden zijn doorheen het verhaal de rode draad om te weten waar alles vandaan komt.
Het einde bevat nog een kleine twist in het begin en een grote op het einde. Het einde maakt dit boek echt wel af.
Conclusie
Een boek dat de liefde tussen ouder en kind, of zelfs tussen broers en zussen in beeld brengt op moeilijke momenten. Dit boek brengt die band op een boeiende manier naar boven. Geen spannend boek maar dit verhaal heeft geen spanning nodig om de boodschap over te brengen.