Een zwarte Engelse geschiedenis

Een van de grootste s schanddaden in de Engelse koloniale geschiedenis is het leed dat de Engelsen de Ieren hebben berokkend. In de negentiende eeuw werd een op uitbuiting gebaseerde politiek gevoerd: volle graanschepen vertrokken naar het moederland, terwijl de Ieren in honger leefden en hun pacht door een aantal mislukte oogsten niet konden opbrengen. Stalin zou Oekraïne 90 jaar laten op een zelfde manier proberen te breken, maar gek genoeg is dat feit ons bekender dan het gedrag van onze als beschaafd gekenmerkte westerburen.
'Het zwarte jaar' is het jaar 1847, toen de hongersnood op zijn hoogtepunt was. Ierland is in chaos: veel mensen zijn uit hun huis gezet en bijna iedereen moet het hebben van de genade van rentmeesters en bailiffs. En helaas waren de meesten van hen niet zo erg genadig.
Tegen die achtergrond gaat Nora op zoek naar haar vader, met haar halfzieke zusje Anne in haar kielzog. Vader Peter zou proberen eten te vinden, maar komt niet terug van een tocht naar de stad. Als Nora hem zoekt, komt ze erachter dat hij in de gevangenis zit: hij heeft geprobeerd graan te stelen. Nora ontmoet Mary op een van de moeilijke momenten van haar leven: haar zusje Anne ligt levenloos op een weg en er is geen zicht op een uitkomst.
Hoe het verhaal daarvoor liep, en daarnaar doorloopt, is iets voor de lezer; ik ga dat niet verraden. Maar dat de werkelijkheid in 1847 wrang was, en dat de situatie zó uitzichtloos was dat we - met de kennis van nu - alleen maar kunnen concluderen dat vluchtelingen die naar Amerika gingen en criminelen die naar Australië werden gestuurd, feitelijk beter af waren, is best wrang te noemen.
Ineke Kraijo schrijft een meeslepend verhaal over een meisje dat haar best doet te overleven in deze situatie. Met alle moeilijkheden, inclusief de liefde voor een Engelse soldaat, die ze maar kan tegenkomen. Een historische Young Adult-boek dat de moeite van het lezen méér dan waard is!