Wegdromen met moedige, liefdevolle vrouwen die strijden voor hun recht.

In de Rozentuin maken we kennis met Olive Westallen, Ottilie Finch en Mabs. Drie vrouwen uit verschillende klassen. Rijk, iets minder rijk en arm. Door bijzondere omstandigheden komen zij met elkaar in contact. Ze komen voor een hele uitdaging te staan en daarbij blijken zij enorm sterke personages te zijn, waar de lezer door geraakt wordt.
Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken. Ieder hoofdstuk wordt vanuit een van de hoofdpersonages beschreven. Hierdoor krijg je als lezer iedere keer een stukje informatie waardoor je nieuwsgierigheid steeds meer gewekt wordt. Je leeft met hen mee. De armoede, rijkdom, liefde, maar ook verdriet, eenzaamheid en discriminatie komen aan de orde. Familiegeheimen maken deel uit van deze roman. Wat is er toch aan de hand met de moeder van Ottilie? Stukje bij beetje kom je er achter en voel je de kracht en de moed van de vrouwen in dit boek. Zijn er dan geen mannen? Jawel hoor, die zijn er zeker. En ze spelen zeker een rol. Maar daar ga ik niet te veel over zeggen. Dat moet ieder zelf maar ervaren tijdens het lezen van De Rozentuin. Mijn verwachting was van te voren om een boek te lezen waar ik heerlijk in weg kon duiken en even alles om mij heen vergeten. Dat is zeker gelukt. Het leest heerlijk weg, zeker door de korte hoofdstukken en de afwisseling in perspectief waardoor je steeds maar verder wilt lezen. En ja, Rees gebruikt geen moeilijke woorden, maar schrijft op een manier alsof je de personen zelf het verhaal hoort vertellen.