Spannend tot het eind

In Vogeleiland maken we kennis met Marianne. Zij is een erg opstandige tiener en draagt altijd zwarte kleding. Na weer een ruzie loopt ze van huis weg en gaat op Vogeleiland wonen met Berend, die veel ouder is en rattenvanger is. Het eiland is onbewoond. Als Marianne zwanger blijkt te zijn, is het voor Berend duidelijk dat hij een groot probleem heeft en er geen weg terug meer is.
Ook met Mariannes zus Nicole en haar ouders maken we in dit boek kennis. Zij hebben allen de grootste problemen om het gemis van Marianne een plaats te geven in hun leven. Dit lukt hen niet. Jaren later doet Nicole een schokkende ontdekking. Leeft haar zus dan toch nog?
In Vogeleiland zijn de hoofdstukken afwisselend geschreven vanuit verschillende personages. Echt heel verschillende personages.
Juist door de afwisseling van perspectief weet de lezer meer van wat er gebeurd is met Marianne dan dat Nicole weet. Dit maakt het extra spannend. Het overleven op het eiland en de sobere manier van leven wordt goed benadrukt. Je krijgt een goed beeld van het leven op het eiland. Soms wordt teruggegrepen naar het verleden en dan weer naar het heden. Steeds wordt er meer duidelijk van wat er aan de verdwijning vooraf gegaan is. Je wilt doorlezen om te weten wat er verder gaat gebeuren. Het doet ook wel denken aan wat werkelijk gebeurde zaken rondom verdwenen personen. Tijdens het lezen vraag je je ook iedere keer af of de hoofdpersonen wel de juiste keuze maken. En wat zou ik gedaan hebben in zo’n situatie. Zijn de keuzes foute keuzes? Had hij/zij niet beter anders kunnen handelen? En kun je het hem/haar kwalijk nemen? De beschrijvingen van het eiland zijn mooi. Het maakt dat je het gevoel krijgt aanwezig te zijn. Naarmate het boek vordert neemt de spanning toe en krijg je steeds meer twijfel over de afloop. Wordt Marianne teruggevonden of laat zij zich terugvinden?
Met het dichtslaan van het boek na het lezen van de laatste pagina’s bleef het wel even in mijn hoofd doorspelen. Vogeleiland is een thriller met een fijne vlot leesbare schrijfstijl. Spannend. Boeiende, enorm verschillende sterke personages en speelt zich af in een bijzondere omgeving.
Knap hoe Marion Pauw je de uitzichtloosheid van de personages laat voelen in Vogeleiland.