Vanzelfsprekend, terwijl het toch ongewoon is

Een stad in Noord-Afrika, begin 20ste eeuw. Zoon en dochter van een autoritaire boekhandelaar delen een kamertje op de 3de verdieping. Uit hun liefde wordt een kind geboren. De auteur maakt je van deze gebeurtenis een kroongetuige. Fictie met een uiterste waarheidwaarde, het is Martin du Gard zijn handelsmerk. De passages zijn zo gewoon, zo ingebed in het web van de logica dat de auteur gesponnen heeft, dat alles vanzelfsprekend lijkt, terwijl het toch iets ongewoons betreft. Zo was het ook in "De verdrinking", een ander pareltje van deze Nobelprijswinnaar. De auteur zet een handvol personages neer door loepzuivere beschrijvingen - vaak ook uiterlijk - zonder overbodige details. In minder dan 50 p. creëert hij een biotoop waarin het verhaal zichzelf lijkt te ontplooien. Klasse!