Met vlotheid en humor

Halfweg 20ste eeuw. Bronski, een jonge joodse man van ongeveer 30, overlevende van de Tweede Wereldoorlog, komt aan in New York. Zonder geld, zonder inkomen, zonder vrouw. Hij overleeft, wil schrijver worden. Hij werkt aan een boek, telkens ’s nachts, tot hij weer platzak is. Dan zoekt hij een baan, verdient wat – de manier waarop maakt niet uit – en schrijft verder. En droomt van mooie vrouwen. Gaandeweg leren we zijn verleden kennen…

In deze roman van Edgar Hilsenraths zie ik 2 delen: het eerste driekwart en het laatste kwart. Wie zich - zoals ik - minder aangesproken voelt door de thema’s die het eerste driekwart domineren, zal blijven lezen wegens de ongenaakbare vlotheid, luchtigheid en humor. En het geduld wordt beloond, want in het laatste kwart neemt het een andere wending. Dààr ontplooit zich het literaire genie, die waarheid en fictie op een voortreffelijke manier verenigt. Deze roman is qua opbouw erg knap. In het laatste kwart van het boek komen de eerste 28 jaar van Bronski’s leven aan bod. De andere 2 zijn al bekend van de pagina’s ervoor.