Redelijk voorspelbaar

Emily is een columniste. Haar grootmoeder is onlangs gestorven, haar grootvader heeft ze nooit gekend. Haar grootmoeder wou het ook nooit over hem hebben.
Op een dag ontvangt ze een schilderij uit Duitsland met daarop een vrouw die sprekend op haar grootmoeder lijkt. Er zit een anoniem briefje bij met de tekst "Hij bleef altijd van haar houden".
Emily neemt na 20 jaar weer contact op met haar vader en samen proberen ze het verhaal achter het schilderij te ontrafelen.

Ik las eerder van Kristin Harmel Het boek van verloren namen. Dat vind ik nog steeds één van de mooiste boeken die ik heb gelezen. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen ik te horen kreeg dat ik dit boek mocht recenseren voor Best of Romance.

Helaas bleef ik bij dit boek een beetje op mijn honger zitten. Ik had weinig voeling met de personages, het was veel van hetzelfde (zij kende haar vader niet goed, haar vader kende zijn vader niet,...) en het boek kon mij niet echt grijpen. De bedoeling was allicht een soort modern Romeo & Julia -verhaal, maar voor mij was het te voorspelbaar.

Wat ik wel goed vond, is het belichten van een stuk vergeten geschiedenis, nl. dat er Duitse krijgsgevangenenkampen waren in Amerika tijdens WOII. Ik ben een grote fan van boeken over WOII maar ik wist zelf niet van het bestaan van dergelijke kampen af. Ook de rassenscheiding in Amerika wordt belicht. In dat opzicht was het wel eens iets anders dan de "standaardverhalen" over WOII.

Ik heb het graag gelezen, maar ze heeft zeker betere boeken geschreven.