Sterke roman over bomen, maar niet helemaal mijn ding

Botanische belangstelling. Deze alliteratie uit het boek 'Tot in de hemel" duidde ik aan, omdat het niet enkel mooi klinkt, maar bij nader inzien ook de inhoud van dit boek goed samenvat. De desbetreffende woorden komen uit het deel waarin biologe Patricia, aka Planten-Patty, voorgesteld wordt, de centrale figuur waar de andere personages op één op andere manier rond zoemen. Zij stelt in haar onderzoek verwantschap vast tussen mensen en bomen ('Jij en de boom in je achtertuin hebben een gemeenschappelijke voorouder. Anderhalf miljard jaar geleden zijn jullie uit elkaar gegaan. Maar zelfs nu nog, na een enorme reis, elk in een andere richting, delen die boom en jij een kwart van jullie genen...'). Ook stelt ze uit nauwgezette jarenlange observatie vast dat bomen onderling communiceren, dat ze een geheugen hebben en voor elkaar zorgen. Dat inzicht wordt aanvankelijk op hoongelach onthaald, en Patricia kruipt in haar schulp. Maar dat ze toch een vlammetje heeft aangestoken, merk je in de andere personages, acht in totaal, die los van elkaar 'iets hebben met bomen' (een man wiens grootvader gedurende jaren een foto nam van een uitgestervende kastanjesoort, een ander wiens leven gered wordt doordat een boom zijn val uit de lucht breekt, een koppel dat besluit om jaarlijks rond hun huwelijksverjaardag een boom te planten in hun tuin en zo hun liefde te zien groeien,...).
Het boek valt uiteen in 4 delen: 'Wortels', waarin de verschillende personages de revue passeren (en dat ik het liefst gelezen heb), 'Stam' waarin de cirkels zich sluiten en de personages samen op vrij radicale manier een strijd ontketenen om het oerwoud te beschermen, 'Kruin' waarin ze de balans opmaken van het verleden en 'zaden' waar tot slot bekeken wordt of er een toekomst is.
Het is geen vrolijk boek, eentje dat je doet stilstaan bij waar we in godsnaam mee bezig zijn en wat de implicaties zijn van ons gedrag op onze aarde. Wat er ettert, en hoe we dat negeren of vergoeilijken.
Zeker een must-read voor iedere bioloog, mensen met een ecologisch bewustzijn en voor iedereen die houdt van dartelende verhalen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf grote moeite heb gehad om het boek uit te lezen. Misschien niet het juiste moment voor mij om dit boek te lezen, ik weet niet precies waarom het boek me niet kon boeien: de schrijfstijl is prachtig, de inhoud maatschappelijk relevant, ik begrijp helemaal waarom dit boek de Pulitzer Prijs won in 2019. En toch was ik niet helemaal mee, ik kan daar maar eerlijk over zijn, toch?