« Victor, noodlot, wat zoek je buiten op? »

staat er steeds in een mooi schuin handschrift bij de blauwe cirkel geschreven. Een ondoorgrondelijk raadsel. Het blijft niet bij de cirkels die in verschillende wijken in Parijs worden aangetroffen. Er worden drie lijken gevonden met gruwelijke doorgesneden kelen. Is er verband tussen de cirkelman en de moordenaar? Is het één man of zijn er twee?
Dat gaan de nieuwe commissaris Adamsberg en inspecteur Danglard uitzoeken. Adamsberg vertrouwt op zijn intuïtie en Danglard wil eerst bewijzen zien en volgt meer de logica.
Dan is er nog een mooie, maar gemene blinde, een oude vrouw die via huwelijksadvertenties een verloofde probeert te vinden en een oceanologe die ‘s avonds willekeurige mensen volgt. Zij heeft de cirkelman gezien maar verder weet ze weinig.
Vargas heeft een prettige, humoristische schrijfstijl. Haar beschrijvingen zijn als perfecte tekeningen. Haar metaforen treffend. Een geniale plot met een verrassend slot. Overigens, dat laatste verrassende extraatje had weer niet gehoeven.
Ik heb ervan genoten en ik ga op zoek naar een volgend boek van haar hand. Heerlijk als tussendoorboek te lezen.