Lezersrecensie
Een ijzig, eenzaam “huis clos” op een ver onbewoond eiland…
ADVIES VOORAF
Eigenlijk, moet je, voordat je dit boek gaat lezen, de biografische gegevens van deze heel interessante schrijfster lezen! Ze was de eerste vrouw die in 1991 solo de wereld rondzeilde… Ontberingen, eenzaamheid, enzovoorts…. Zij weet waarover ze schrijft.
Nieuw is nu, dat de hoofdpersoon Louise niet alleen, maar samen met haar partner Ludovic op het onbewoond eiland Stromness “verzeild” raakt en schipbreuk lijdt. Ludovic en Louise (beiden redelijk welgestelde dertigers) zijn in alle opzichten elkaars tegenpolen, ook fysiek gezien. Ludovic is de reus, altijd optimistisch en Louise het kleine, tengere, onopvallende meisje dat naast haar baan als advocate ook aan bergbeklimmen deed. Ze hebben het gemaakt in hun leven en willen nog een keer voordat ze aan kinderen gaan beginnen, volop profiteren. Weg van het Parijse leven, een jaartje onvindbaar zijn. Vandaar deze wereldzeilreis. Louise heeft wel zo haar twijfels maar ze wil Ludovic niet kwijt.
EEN IDYLLISCHE REIS…?
Het wordt een prachtige, idyllische reis totdat ze besluiten aan te leggen op het alom om haar schoonheid geprezen eilandje Stromness. Er breekt een ongelooflijke zware storm los, ze moeten schuilen ergens op het eilandje en de volgende dag blijkt tot hun verbijstering dat hun boot, de Jason, verdwenen is… met al hun spullen. Ze hebben alleen nog een klein bootje waarmee ze aan wal zijn gekomen en de onafscheidelijke rugzak van Louise met wat noodzakelijke bergattributen erin. Weinig eetbaars nog, waaronder twee appels en wat crackers. En ja, Louise had nog gewaarschuwd: er komt zwaar weer aan, maar Ludovic wilde niet luisteren…
Hier begint het Robinson Crusoë-verhaal. Beklemmend, claustrofobisch. Een psychologisch drama. In drie delen. Prachtig verwoord. Een redding is niet in zicht, ze hebben geen mobiele telefoons, geen navigatie, geen enkel middel om contact met de bewoonde wereld te krijgen. Ze moeten zien te overleven. Maar hoe? De strenge winter komt eraan. Hoe gaan ze strijden tegen honger, kou en uitputting? Zijn de pinguïns die in groten getale het eilandje bevolken eetbaar? Hoe dood je deze dieren? Hoe eet je ze? Hoe vang je vogels? Wat doe je de hele dag?
Ze zijn op elkaar aangewezen met alle gevolgen vandien. Wat doet dat met hun relatie? Dat geeft een extra dimensie aan het verhaal!
STROMNESS
Het eiland Stromness (in Zuid-Georgië in de verre Zuid-Atlantische Oceaan), groot 150 x 30 km is beschermd gebied en verboden terrein. In de 19e eeuw was er een fabriek voor walvistraan, nu is er een weerstation dat alleen in de zomer open is voor de wetenschap. ’s Winters is het bijna onmogelijk daar te kunnen overleven. Gletsjers, bergen, fjorden en ongeveer de helft van het eiland is permanent bedekt met ijs. Stromness is een toevluchts- en broedoord voor pinguïns, zeeleeuwen, zeeolifanten, vogels en er is nauwelijks fauna door het toedoen van de mens. Overigens zijn er ook ratten die destijds met de schepen zijn meegekomen…
http://www.bbc.com/travel/story/20190329-a-world-isolated-from-life-by-1400km
DE TITEL EN DE INHOUD
Een mooie, alleszeggende titel met dubbele betekenis. Ze zijn alleen, alleen op het eiland, maar ze zijn ook alleen wanneer ze samen zijn. En hoe alleen zijn ze, als individu, wanneer dat ook betekent dat ze keuzes moeten maken om te kunnen overleven. Misschien wel ten koste van de ander… Deze gedachten kunnen ze niet delen met elkaar. Hoe lang kunnen zij elkaar nog verdragen? Ze zijn gevangen. En wanneer er eindelijk een cruiseschip in de verte opduikt, hoe reageren zij daarop?
Wat doet deze roman met de lezer? Je ontkomt er bijna niet aan om jezelf de volgende vragen te stellen. Hoe zou je zelf proberen te overleven? Zou je eigen relatie een dergelijke beproeving onder extreme omstandigheden kunnen doorstaan. Hoe goed ken je elkaar? Wie betaalt uiteindelijk de prijs?
Helaas kan ik niet ingaan op het tweede en derde deel van deze roman want dan zou ik alleen maar spoilers weggeven. Het einde vond ik verrassend en had ik niet verwacht, hoewel het toch eigenlijk logisch was. En interessant was te constateren dat George Orwell met zijn 1984 nog voor een beslispunt zorgde.
CONCLUSIE
ISABELLE AUTISSIER is een hele talentvolle vrouw op velerlei gebied en een groot schrijfster. Voor mij heeft ze dat bewezen met deze roman die in 2015 op de shortlist stond voor de Prix Goncourt. Ik ga beslist op zoek naar andere romans van haar hand. Onbegrijpelijk dat deze roman zo lang op mijn WIL-stapel lag… en dat ik zelfs twee (Franse) exemplaren had gekocht… Iemand interesse? Stuur even een berichtje.
“Plotseling, alleen” is adembenemend spannend. Elk facet van hun overlevingsstrijd wordt sober, maar minutieus beschreven. Deze roman laat je niet meer los. Vooral ook door de objectieve, wel haast wetenschappelijke schrijfstijl. Een aanrader, dat is duidelijk!
In het Frans gelezen - SOUDAIN, SEULS
Le livre de Poche 34322, novembre 2016
Zeist,
4 juni 2020
Eigenlijk, moet je, voordat je dit boek gaat lezen, de biografische gegevens van deze heel interessante schrijfster lezen! Ze was de eerste vrouw die in 1991 solo de wereld rondzeilde… Ontberingen, eenzaamheid, enzovoorts…. Zij weet waarover ze schrijft.
Nieuw is nu, dat de hoofdpersoon Louise niet alleen, maar samen met haar partner Ludovic op het onbewoond eiland Stromness “verzeild” raakt en schipbreuk lijdt. Ludovic en Louise (beiden redelijk welgestelde dertigers) zijn in alle opzichten elkaars tegenpolen, ook fysiek gezien. Ludovic is de reus, altijd optimistisch en Louise het kleine, tengere, onopvallende meisje dat naast haar baan als advocate ook aan bergbeklimmen deed. Ze hebben het gemaakt in hun leven en willen nog een keer voordat ze aan kinderen gaan beginnen, volop profiteren. Weg van het Parijse leven, een jaartje onvindbaar zijn. Vandaar deze wereldzeilreis. Louise heeft wel zo haar twijfels maar ze wil Ludovic niet kwijt.
EEN IDYLLISCHE REIS…?
Het wordt een prachtige, idyllische reis totdat ze besluiten aan te leggen op het alom om haar schoonheid geprezen eilandje Stromness. Er breekt een ongelooflijke zware storm los, ze moeten schuilen ergens op het eilandje en de volgende dag blijkt tot hun verbijstering dat hun boot, de Jason, verdwenen is… met al hun spullen. Ze hebben alleen nog een klein bootje waarmee ze aan wal zijn gekomen en de onafscheidelijke rugzak van Louise met wat noodzakelijke bergattributen erin. Weinig eetbaars nog, waaronder twee appels en wat crackers. En ja, Louise had nog gewaarschuwd: er komt zwaar weer aan, maar Ludovic wilde niet luisteren…
Hier begint het Robinson Crusoë-verhaal. Beklemmend, claustrofobisch. Een psychologisch drama. In drie delen. Prachtig verwoord. Een redding is niet in zicht, ze hebben geen mobiele telefoons, geen navigatie, geen enkel middel om contact met de bewoonde wereld te krijgen. Ze moeten zien te overleven. Maar hoe? De strenge winter komt eraan. Hoe gaan ze strijden tegen honger, kou en uitputting? Zijn de pinguïns die in groten getale het eilandje bevolken eetbaar? Hoe dood je deze dieren? Hoe eet je ze? Hoe vang je vogels? Wat doe je de hele dag?
Ze zijn op elkaar aangewezen met alle gevolgen vandien. Wat doet dat met hun relatie? Dat geeft een extra dimensie aan het verhaal!
STROMNESS
Het eiland Stromness (in Zuid-Georgië in de verre Zuid-Atlantische Oceaan), groot 150 x 30 km is beschermd gebied en verboden terrein. In de 19e eeuw was er een fabriek voor walvistraan, nu is er een weerstation dat alleen in de zomer open is voor de wetenschap. ’s Winters is het bijna onmogelijk daar te kunnen overleven. Gletsjers, bergen, fjorden en ongeveer de helft van het eiland is permanent bedekt met ijs. Stromness is een toevluchts- en broedoord voor pinguïns, zeeleeuwen, zeeolifanten, vogels en er is nauwelijks fauna door het toedoen van de mens. Overigens zijn er ook ratten die destijds met de schepen zijn meegekomen…
http://www.bbc.com/travel/story/20190329-a-world-isolated-from-life-by-1400km
DE TITEL EN DE INHOUD
Een mooie, alleszeggende titel met dubbele betekenis. Ze zijn alleen, alleen op het eiland, maar ze zijn ook alleen wanneer ze samen zijn. En hoe alleen zijn ze, als individu, wanneer dat ook betekent dat ze keuzes moeten maken om te kunnen overleven. Misschien wel ten koste van de ander… Deze gedachten kunnen ze niet delen met elkaar. Hoe lang kunnen zij elkaar nog verdragen? Ze zijn gevangen. En wanneer er eindelijk een cruiseschip in de verte opduikt, hoe reageren zij daarop?
Wat doet deze roman met de lezer? Je ontkomt er bijna niet aan om jezelf de volgende vragen te stellen. Hoe zou je zelf proberen te overleven? Zou je eigen relatie een dergelijke beproeving onder extreme omstandigheden kunnen doorstaan. Hoe goed ken je elkaar? Wie betaalt uiteindelijk de prijs?
Helaas kan ik niet ingaan op het tweede en derde deel van deze roman want dan zou ik alleen maar spoilers weggeven. Het einde vond ik verrassend en had ik niet verwacht, hoewel het toch eigenlijk logisch was. En interessant was te constateren dat George Orwell met zijn 1984 nog voor een beslispunt zorgde.
CONCLUSIE
ISABELLE AUTISSIER is een hele talentvolle vrouw op velerlei gebied en een groot schrijfster. Voor mij heeft ze dat bewezen met deze roman die in 2015 op de shortlist stond voor de Prix Goncourt. Ik ga beslist op zoek naar andere romans van haar hand. Onbegrijpelijk dat deze roman zo lang op mijn WIL-stapel lag… en dat ik zelfs twee (Franse) exemplaren had gekocht… Iemand interesse? Stuur even een berichtje.
“Plotseling, alleen” is adembenemend spannend. Elk facet van hun overlevingsstrijd wordt sober, maar minutieus beschreven. Deze roman laat je niet meer los. Vooral ook door de objectieve, wel haast wetenschappelijke schrijfstijl. Een aanrader, dat is duidelijk!
In het Frans gelezen - SOUDAIN, SEULS
Le livre de Poche 34322, novembre 2016
Zeist,
4 juni 2020
3
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Wil
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
