verplichtingen met kerst

Een novelle van de verhalenfabriek is bijna altijd raak geschoten. Ongeveer honderd bladzijden die je als tussendoortje zo weer uit hebt.
Dat is bij de gelukscoach van Lizette van Geene niet anders. Het verhaal begint een week voor kerst en de cover is daar mooi op aangepast met een fleurige foto van een kop en schotel met daarop decoratie in de kleur rood dat bij kerst hoort en in het kopje de kerst zuurstokken die in een kerstboom horen. Het kopje gevuld met chocolademelk en de mintgroene achtergrond besprenkeld met hartjes.
Simone rommelt maar wat aan in haar leven, met haar studie psychologie doet ze weinig en haar boekenwinkeltje levert eigenlijk niet genoeg op om van te leven. Op haar dertigste verjaardag besluit ze haar leven aan te pakken en wordt ze gelukscoach. Ze specialiseert zich in bibliotherapie, want ‘lezen doet genezen’. En op deze manier kan ze haar studie en haar werk samen laten gaan. Ze besluit om tijdens het lange kerstweekend in haar ouderlijk huis te oefenen met haar familieleden. Maar als je zo in het privéleven van je ouders en je broer en zus snuffelt kun je zomaar iets horen dat je liever niet had gewild.
Het is knap om in een kortverhaal de personages goed neer te zetten, maar dat is aan Van Geene wel toevertrouwd. Door het gewroet van Simone leren we de familieleden snel kennen. Met een enkele pennenstreek en met de nodige humor worden ook zeker serieuze zaken aangestipt, zoals dementie en ontrouw. Zaken die in het echte leven ook voorbijkomen. ‘De gelukscoach’ is een feelgood, zich afspelend tijdens de kerst met sneeuw, romantiek en het besef hoe belangrijk familie en eerlijkheid zijn.