Een wonderlijk boek

Een wonderlijk gemis’ is het zesde boek van Christophe Ono-dit-Biot die in 1975 in Le Havre, Frankrijk, is geboren. Hij heeft literatuur gestudeerd en is zowel een succesvol auteur als journalist. Toen het internet opkwam was hij een van de eersten die een eigen blog had en daarmee trok hij de aandacht van de media. Op zijn eenentwintigste maakte hij zijn debuut als journalist en publiceerde vier jaar later zijn eerste boek. Hij heeft ondertussen een aantal literaire prijzen gewonnen, waaronder de ‘Grand prix du roman’, en één boek is verfilmd.

Dit boek is het vervolg op ‘Plonger’ waarin journalist César en Paz, een getalenteerde fotografe, elkaar ontmoeten nadat hij een artikel over haar werk heeft geschreven. Natuurlijk worden ze verliefd op elkaar en trouwen ze, maar omdat Paz wat van de wereld wil zien gaat ze enkele maanden alleen op reis. Op een dag wordt ze gevonden, ze is verdronken en zo blijft César alleen achter met hun zoontje Hector.
Dit verhaal begint met de doodswens van César; hij wil niet meer leven zonder zijn vrouw. ‘Ik heb lang gedacht dat het me zou lukken. Geloofde alles wat ze me vertelden: de berusting die volgt op de acceptatie van de dood van een geliefde, dan de grandioze wedergeboorte in de vorm van herinneringen... Flauwekul. Ik kan alleen maar denken aan haar as die op het water drijft. Ik proef de smaak ervan in mijn mond.’
Dat zijn zesjarig zoontje dan alleen achterblijft maakt hem niet uit, want hij vindt zichzelf toch geen goede vader: ‘Ik wil hem de hel besparen die hem wacht als ik blijf.’
Dat zijn zoontje sprekend op zijn moeder lijkt, maakt het gemis alleen maar erger voor César. ‘Als ik naar hem kijk, zie ik haar. En dat neem ik hem kwalijk, en haar ook. Dezelfde trekken, dezelfde uitdagende blik in die donkere ogen, dezelfde charme, dezelfde huid, dezelfde driftbuien.’

César heeft zijn dood goed voorbereid: zijn zoontje is bij zijn ouders, zijn nalatenschap is geregeld en voor de zelfmoord heeft hij een pakket pillen besteld. Daarvan heeft hij net de eerste reeks ingenomen als er lang en aanhoudend aangebeld wordt. Omdat de beller van geen ophouden weet, doet hij uiteindelijk toch de deur open en ziet een knappe, jonge vrouw voor de deur staan die zegt dat ze de overbuurvrouw is en haar sleutels is vergeten. Ongevraagd stapt ze zijn appartement binnen. Ze blijkt enorm geïnteresseerd te zijn in zijn boekenkast en dan met name in de oude Grieken en ze wil zelfs een boek van César lenen, zogezegd om haar Frans bij te spijkeren, want ze is van Griekse komaf.
Hij meent Nana, zo heet ze, ooit ergens eerder te hebben gezien, maar zij ontkent dat. César gaat in zijn geheugen graven en zo krijgen we in een aantal flashbacks verschillende herinneringen van César aan zijn leven mét Paz en zonder Paz, om dan weer in het heden te belanden. Ondanks de tijdsprongen is het verhaal goed te volgen en krijgen we goed beeld van wat César moet missen.

Toch lijkt het verhaal niet zo zeer te draaien om het feit dat Paz dood is en hij haar mist, maar om zijn onwetendheid of ze wel terug gekomen zou zijn. ‘Waarom heeft ze niets voor me achtergelaten? Een uitleg? Zodat ik tenminste weet wat ze met ons voorhad?’ Hij blijft zoeken naar een teken van haar, een teken van haar liefde voor hem en hun zoontje.

De Griekse citaten, die gelukkig wel vertaald worden, doen wat protserig aan, want hoeveel lezers kunnen Grieks lezen, maar de overeenkomsten tussen de tijd van de oude Grieken en het heden zijn mooi gevonden. Nana verbaast zich er ook over dat César die boeken leest en vraagt dan ook: ‘Een journalist die geïnteresseerd is in de oudheid?’ Waarop César antwoordt: ‘Je kunt er lessen uit trekken. Het verleden heldert het heden vaak op. Je vindt echt vaak interessante parallellen. Je wordt minder vaak verrast. Je kunt er zelfs op anticiperen. Mensen veranderen niet zoveel. Hetzelfde verlangen naar macht, oorlog en liefde.’

De schrijver heeft er een mooie, fantasievolle roman van gemaakt die vol met verwijzingen zit naar mythologie, schrijvers, kunst en geschiedenis. Als lezer kun je net zoveel opzoeken als je wilt, maar nodig is het niet om van dit boek te genieten. Dit boek leent zich er uitstekend voor om meerdere keren gelezen te worden, zodat je er als lezer nog meer uit kunt halen.