Een gelukkige vrouw

Keiko Furukura is 36 en werkzaam in een buurtsuper sinds de opening van deze winkel, ze werkt er al 18 jaar en voelt zich er helemaal op haar gemak. Keiko heeft moeite met sociale omgang maar hier in de winkel zijn er regels waar ze zich aan moet houden, vooral sociale regels. Er zijn regels met betrekking tot gelaatstrekken, bij elke klant die binnenkomt moeten ze “welkom”roepen.

“Ik was goed in het nabootsen van de modelvideo die ons in de personeelsruimte was getoond en van wat de trainer ons voordeed. Tot dan toe had niemand me ooit geleerd 'wat een normale manier' van praten was.”

Toen ze een schoolmeisje was nam ze alles letterlijk zoals het gezegd werd, tijdens een gevecht op school riep iemand dat ze moesten ophouden, Keiko pakt een schop uit de schuur en slaat een jongen op zijn hoofd. Als hij vraagt waarom ze dat doet zegt ze dat ze moesten stoppen en dat doen ze nu.

Keiko begrijpt dat ze zich beter stil kan houden en nadat ze geen initiatief meer neemt wordt ze op school geaccepteerd. Ze volgt de middelbare school en de universiteit maar steeds met de gedachte in haar hoofd, die haar familie koestert: Ze moet genezen. Maar hoe dat moet dat wordt niet verteld. Ze geniet van haar werk in de buurtsuper, weet wat er van haar wordt verwacht en de regels geven haar vastigheid en omdat ze alleen woont kan ze doen wat ze wil, ook volgens vaste regels, zij vindt haar leven prima. Jammer dat haar omgeving daar anders over denkt.

Als er een onaangepaste medewerker in de winkel komt werken die er de kantjes van afloopt verbaasd Keiko zich daar enorm over en probeert hem de regels uit te leggen en voor te doen. Hij wordt ontslagen omdat hij zich niet aanpast, later ontfermt Keiko zich over hem en hoopt “normaal”te zijn omdat ze nu met een man leeft. Maar het is een man zonder werk en die dat ook niet wil en leeft van haar loon. Omdat haar huurder meent dat ze een betere baan moet zoeken neemt ze ontslag, maar zij is ongelukkig en nadat ze hoort dat zij en haar partner nooit kinderen mogen krijgen omdat hun genen zich niet mogen vermenigvuldigen zoals haar familie dat noemt, neemt Keiko haar eigen besluit en gaat weer in een buurtsuper werken, daar waar zij gelukkig is.

Een apart verhaal dat ontroerd, een sociaal ongemakkelijke vrouw voelt zich gelukkig in wat ze doet maar haar omgeving vindt het niet goed. Ze probeert die tevreden te stellen door een man in huis te nemen. Alleen is dat een egoïst, die misbruik van haar maakt. Het lijkt een triest verhaal maar dat is het niet, er zijn voldoende situaties die humor bevatten.