Solo zeilen naar Suriname.

Rob Biersma zeiler, bioloog en schrijver, in dit boek heeft hij de drie interesses gecombineerd in een solo reis met zijn boot: Rissa, naar Suriname. Rob is een geoefend zeiler en heeft al meerdere reizen solo gemaakt Onderweg houdt hij contact met familie en vrienden via email en satelliettelefoon, die contacten zijn voor hem heel belangrijk geweest waardoor hij zich toch verbonden voelde. Vanuit die mails is dit boek ontstaan.

Hij is van plan naar de Azoren en de Canarische eilanden en vandaar naar Suriname te reizen en dan via de Caraïben weer terug. Hij start in Rhoon en zeilt met zoon en diens vriendin naar Falmouth in Engeland. Die tocht was zwaar door de wind en zo krijg je al direct een inkijkje in hoe het hard het werken is met flinke wind, en hoe weinig nachtrust je dan dan krijgt.

En dat is iets wat steeds terugkomt de onverwachte situaties, de wisselende windsterkten, regen of juist weinig regen waardoor alles op de boot plakt van het vele zout. De nachten waar opgelet moet worden of er geen schepen te dichtbij passeren. Ondanks de technische snufjes is de mens toch degene die de verantwoording heeft en moet handelen op signalen.

Voor iemand zoals ik die totaal geen verstand heeft van zeilen zijn de technische termen, ondanks een verklarende woordenlijst, moeilijk om te begrijpen vooral als het over de gevolgen gaat. Zoals:” Terwijl ik dit schrijf breekt het stuurboord onderwant, dat wil zeggen, het stag dat het middendeel van de mast fixeert bij de zaling”. Het is een onbegrijpelijke zin maar dat het heftig is blijkt wel verder uit het verhaal, wat het onderwand of zaling dan ook mag zijn.

De bioloog vaart mee want er zijn enthousiaste beschrijvingen van vliegende vissen: walvissen en dolfijnen en in het bijzonder de vogels die meevliegen groot en klein, soorten waarbij zelfs de bioloog zich nog kan verbazen, De aanwezigheid zijn op het vasteland zijn wat summier beschreven maar dat benoemt de schrijver al in het voorwoord. Dat maakt dat het een nuchter verhaal is waar je wel de de emoties kan voelen maar daar blijft het ook bij en dat lijkt mij duidelijk want je moet vaak direct reageren en dan lang stilstaan bij emoties of gevoelens daar is geen tijd voor.

De eenzaamheid op die oneindige zee lijkt niet gemakkelijk vooral als de nachten steeds onderbroken worden en dan moet je toch toch steeds alert blijven. Het is duidelijk te merken als hij een gast mee aan boord heeft, dan merk je meer ontspanning.

Een boek waar ik op ingeschreven heb omdat ik nieuwsgierig ben naar mensen die alleen een uitdaging aangaan, dat heeft me altijd geboeid, voor een leek is dit een interessant boek geworden, dat ik met bewondering gelezen heb. Solozeilen: “Ogenschijnlijk rijgen de dagen zich aaneen, maar in werkelijkheid is geen dag hetzelfde op de Rissa”.