Anders, maar daardoor nog boeiender

Mijn man las dit boek deze zomer. Hij leest alle thrillers van deze schrijver, maar al vrij gauw komt hij erachter dat dit boek anders is. "Jij moet hem ook lezen, ik ben benieuwd wat jij er van vindt". En ik ga luisteren. Het is mijn langste luisterboek ooit meer dan 19 uur. Maar ik was geboeid vanaf het begin. De verteller, Nico Storm, wil zijn memoires delen en ons vertellen wie zijn vader heeft vermoord en waarom. Opnieuw een boek, waarbij je weet dat er iemand dood gaat, alleen het duurt heel lang voordat het gebeurd. Waar ik anders zou schrijven dat het tergend langzaam naar het moment suprême gaat, is dat in Koorts niet aan de orde. Om de toedracht van de moord te vertellen, gaat Nico, nu ergens in de 40 ver terug in het verleden. Hij haalt herinneringen op uit de tijd dat hij tiener is, tussen de 13 en 17 jaar. Maar dat verleden is wel ergens in de toekomst, welk jaar precies weet ik niet, wat Nico hanteert een jaartelling van na de Koorts waarin jaren worden aangeduid als het jaar van de Hond en het jaar van de Leeuw, enzovoort. De Koorts is een dodelijk virus wat 95 % van de bevolking heeft gedood. Nico en zijn vader Willem overleven de Koorts. Willem Storm heeft een visie voor een nieuw begin, een toevluchtsoord bij Vanderkloof in Zuid-Afrika, een gemeenschap gebaseerd op rechtvaardigheid, wijsheid, matigheid en moed. Alle strubbels die zo’n nieuwe nederzetting heeft zijn ontzettend fascinerend. Komen er mensen, hoe zorg je voor hen, welke vorm van bestuur kies je en hoe verdedig zo’n nederzetting? Al vrij gauw kom je erachter dat de wereld kan vergaan, maar dat oude menselijke patronen of wetten blijven gelden. Heeft een mens hogere normen als sociaal wezen of is de mens toch niet meer dan een dier? Nico Storm wordt uitgedaagd om over zulke filosofische uitgangspunten na te denken en de lezer met hem. Tegelijk leest de Koorts als een waanzinnig avonturenroman, want Nico Storm als tiener, is een echte held, die verschillende missies voor het nieuwe Amanzi moet doen. In die apocalyptische tijd is dat al gauw een survival op leven en dood. Het terughalen van de herinnering, het zo oprecht mogelijk opschrijven van zijn ervaring als tiener en het bezinnen op de relatie met zijn vader, vond ik ook interessant om te lezen. De moord op zijn vader is amper een aanjager in het verhaal. De uiteindelijke zoektocht naar het waarom heeft een verrassende wending. Dat is niet het sterkste onderdeel van deze roman, maar Koorts heeft mij voor die tijd al lang en breed overtuigd, omdat het mij en passant laat nadenken over wat er goed en fout is in onze wereld, onder meer door verschillende inwoners van Amanzi aan het woord te laten over vroeger. Het zijn misschien vertragende stukken, maar daardoor wordt Koorts wel een ontzettend gevarieerd boek. Het is beslist niet de thriller of detective die Deon Meyer normaal schrijft, maar wel onbetwist Zuid-Afrikaans en daardoor nog boeiender. Kortom een lekkerleesboek en door het voorlezer Sander de Heer ook een heerlijk boek om naar te luisteren.