Prachtig, complex, tragisch en toch ruimte voor hoop.

Juan Guillermo’s leven speelt zich af in Mexico Stad. Vaak denkt hij terug aan een moment zo’n 4 jaar geleden, toen zijn broer, ouders, oma en hun huisdieren zich allemaal in één ruimte bevonden. Nu, 4 jaar later, zijn ze allemaal dood. Hoewel het niet zijn schuld is, voelt hij zich wel verantwoordelijk. Deze keten van dood is begonnen met de dood van zijn broer Carlos. Hij is op een vreselijke manier vermoord door een groep fanatieke, religieuze jongens. De politie deed niets om de moord te verhinderen, sterker nog, ze waren er actief bij betrokken. Gerechtigheid lijkt niet te bestaan in het corrupte systeem van Mexico stad en dus wil Juan Guillermo maar 1 ding en dat is wraak.

‘Graaf eerst twee graven, voordat je de weg naar wraak inslaat. – Confucius’ blz. 602

In Canada jaagt de Inuit jongen Amaruq op een machtige wolf. De wolf neemt hem mee naar de wildernis in het Noorden, waar de jongen en de wolf een band vormen. Lukt het Amaruq de wolf te doden en zo zijn meester te worden in dit leven en alle levens die nog komen?

In 825 pagina’s worden de verhalen van beide jongens verteld en op een prachtige wijze door elkaar heen en uiteindelijk aan elkaar gevlochten. Zonder tussenkopjes of andere aanduiding ga je als lezer van het hete, dreigende Mexico stad naar het uitgestrekte, koude, maar misschien wel net zo dreigende Canada. In het begin vond ik dat verwarrend, maar na een tijdje viel het me nauwelijks nog op en zorgt het juist voor een hele mooie samenvloeiing van beide verhalen.

‘De Ontembare’ een boek waar je als lezer je hoofd bij moet houden. Dit door het heen en weer gaan tussen 2 verschillende werelden zoals hierboven beschreven, maar ook doordat vooral het verhaal van Juan Guillermo flink heen en weer springt in de tijd. Er is een ‘nu’ maar zijn verhaal bevat ook heel veel flashbacks en herinneringen. Toch vond ik het geen moeilijk boek om te lezen.

Naast de verhalen van beide jongens heeft Guillermo Arriaga ook korte stukjes informatieve tekst in het boek opgenomen. Deze stukjes vormen elk een eigen hoofdstukje met een titel en zijn dus wel ‘afgebakend’. De stukjes bevatten informatie over zeer uiteenlopende onderwerpen, van Boeddha naar Newton naar het boek ‘Over Oorlog’. Sommige stukjes waren direct te plaatsen in het verhaal van één van beide jongens, andere stukjes vielen later pas op hun plek. Je zou wellicht verwachten dat deze informatieve stukjes de vaart uit het verhaal halen, maar dat was wat mij betreft niet het geval. Ze leiden tot meer begrip en kennis.

Na 825 pagina’s heb ik slechts 2 kleine kritiekpuntjes. De eerste is het papiersoort van het boek. Het is heel dun papier, wat snel beschadigd en waar de letters van de andere bladzijden een beetje doorheen schijnen. Ik weet (nog) niet of de schrijver of uitgever er een speciale bedoeling mee heeft, maar ik vond het niet zo prettig lezen en vasthouden. Mijn 2e puntje is dat Guillermo Arriaga het op een gegeven moment over bleke, stille kinderen heeft met het haar dat voor hun gezicht hangt. Hij noemt ze autistisch of genetisch gedegenereerd. In mijn opinie laat dit een beperkte kennis van Autisme zien. Jammer dat zo veel auteurs het tegenwoordig nodig vinden om Autisme op deze manier te gebruiken.

Omdat mijn beide kritiekpuntjes zo klein zijn en inhoudelijk niets met het boek te maken hebben, geef ik De Ontembare toch een welverdiende 5 sterren.

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5