Relaas van een jong kind in de Tweede Wereldoorlog

In Kinderjaren laat Oberski de lezer de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog beleven door de ogen van een heel jong kind (3 aan het begin van de oorlog). Direct in het begin worden ‘het kind’ en zijn moeder weggevoerd naar een kamp. Gelukkig blijkt dit op een misverstand te berusten. Het waarom wordt niet duidelijk. Daarna gebeuren er dingen die voor het kind onbetekenend zijn of alleen een betekenis hebben in relatie tot iets ander (bijvoorbeeld bij de grote kinderen mogen horen), waarvan je als lezer de verschrikkelijke betekenis en consequenties wel kunt begrijpen.

De manier waarop Oberski dit boek geschreven heeft, zorgt ervoor dat je als lezer eigenlijk twee boeken leest. Het verhaal van het kind, wat laat zien hoe weinig en tegelijk hoe veel een jong kind begrijpt van wat er rondom hem gebeurt. En daarnaast het oorlogsboek wat je als lezer mee neemt de oorlog in, van het verliezen van steeds meer rechten, tot de afschuwelijke vernietigingskampen. Bijzonder knap hoe Oberski beide perspectieven geloofwaardig laat samenkomen.

De vertelstijl past bij de hoofdpersoon. Korte zinnen, korte hoofdstukken. Doordat het kind niet altijd doorheeft wat er speelt, blijven de emoties vlak. Dat maakt het enerzijds soms moeilijk om tot inleven te komen. Anderzijds blijft er ruimte voor de eigen emoties van de lezer. Ook schokt het perspectief van het kind soms.

‘Zij vroeg of ik niet gezegd had dat mijn moeder direct naar de ziekenbarak had moeten komen. Ik zei dat ik het vergeten was.’ – blz. 67

Al met al een boek dat blijft hangen en mettertijd meer indruk maakt.

Spanning: 3
Plot: 5
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5

Ik geef Kinderjaren van Jona Oberski 4 sterren.