voortkabbelende mysterie met mooie omschrijvingen van de omgeving

Edelman Etienne de Brémont vindt de dood na een val uit het raam van het familiekasteel. Conslusie; dood door een ongeluk. Etienne verloor zijn evenwicht bij het vastzetten van het luik aan de buitenkant van het raam. Familie en vrienden weten dat de kinderen de Brémont al op jonge leeftijd leren hoe ze dit op een veilige manier moeten doen. 2 neven vertrouwen het niet en vragen een onderzoek aan. Zo raakt onderzoeksrechter Antoine Verlaque bij de zaak betrokken. Het stadje verandert in een wespennest van roddels en beschuldigingen.

Verlaque vertrouwt het niet en vermoedt dat het om een moord gaat. Dit zeer tegen de zin van de weduwe de Brémont. De zaak wordt nog gecompliceerder wanneer blijkt dat de ex van Verlaque, professor Marine Bonnet, de familie al van jongs af aan kent en ze moeten samenwerken. Ze ontdekken dat veel mensen in de omgeving lijken te profiteren van de dood van Etienne. Hoe zit het met de weduwe die geen onderzoek wilde? De broer van Etienne, Francois, blijkt schulden te hebben waardoor zijn erfenis wel heel goed uitkomt. Vanuit zijn werk had Etienne contacten met de Corsicaanse maffia. Moet de dader daar gezocht worden? En is er eigenlijk wel echt sprake van een moord?

Wanneer er nog een dode wordt gevonden die overduidelijk vermoord is, komt alles in een stroomversnelling terecht. Weten Verlaque en Bonnet hun gevoelens uit te schakelen om samen te kunnen werken en de zaak op te lossen?

De cover van het boek is aantrekkelijk met een mooi gebruik van kleuren. Vooral het vele paars, passend bij de Lavendelvelden die je in Aix-en-provence veel ziet en zelfs worden omschreven als dé mooiste lavendelvelden, valt op. De beschrijvingen van de omgeving in het boek sluiten daarbij aan. De Aix-en-provence wordt mooi neergezet en je hebt als lezer echt het gevoel op het landgoed rond te lopen of in een cafeetje te zitten zonder dat de beschrijvingen langdradig worden.

Het lettertype is aan de grote kant en er is weinig gebruik gemaakt van witruimte, waardoor de pagina’s wat druk en rommelig ogen. Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken zonder titel.

De hoofdpersonen worden uitgebreid beschreven en je krijgt als lezer echt een inkijkje in hun persoonlijkheid. De schrijfster gebruikt regelmatig wat cliché-achtige beschrijvingen voor de personages, waardoor de lezer af en toe op het verkeerde been wordt gezet wat betreft de leeftijden. Het aantal personages is onnodig hoog, wat voor verwarring zorgt. Wie is ook alweer wie? Verlaque is niet direct een sympathieke hoofdpersoon. De schrijfster hint op iets in zijn verleden wat zijn gedrag kan verklaren. Opvallend is dat veel personages roken. Dat past wel bij Frankrijk, waar roken nog diepgeworteld in de cultuur zit.

Zeker in het begin mist het boek wat vaart. Het kabbelt een beetje voort. Tegen het einde van het boek werd dit goedgemaakt. Daar volgden de ontwikkelingen elkaar sneller op. Het boek valt in het genre ‘cosy crime’, een thriller subgenre. Verwacht zeker geen bloedige misdaden, seks of scheldwoorden. Wellicht hoort het kabbelen van het verhaal ook bij dit genre? Op de achterkant wordt het boek beschreven als ‘Detectiveserie die een zeldzame mix van straatwijsheid, psychologisch raffinement en stijl ademt’. Hier herken ik het boek niet in. Dat is een gemiste kans om de juiste doelgroep te benaderen.

In Frankrijk omvat deze serie inmiddels 9 boeken. Het tweede deel komt in Nederland uit op 31 mei.

Spanning: 2
Plot: 4
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 2
Psychologie: 3

Ik geef ‘Dood op Kasteel Brémont’ van M. L. Longworth 3 sterren.