Moedermoed

‘De moeders van Mahipar’ vertelt het verhaal van Lolo en haar zoon Ramin. Lolo is geboren in Afghanistan. Zij en Ramin komen als vluchtelingen naar Nederland. Waarom is de vader van Ramin niet bij hen? En wie is de vader van Ramin? Al snel wordt duidelijk dat Lolo een groot geheim met zich meedraagt. Ramin en de lezer ontrafelen stukje bij beetje wat er allemaal gebeurd is in het leven van Lolo en waarom zij bepaalde keuzes gemaakt heeft.

In het heden is Saráh, de vrouw van Ramin, zwaargewond opgenomen op de IC na een steekpartij. Wat is er gebeurd en wie is er verantwoordelijk? Heeft het verleden van Lolo en Ramin hen ingehaald?

Het boek wordt zowel vanuit Lolo als Ramin vertelt. Dit zorgt ervoor dat je als lezer bij beide personages betrokken raakte. Je begrijpt zowel de beslissingen van Lolo als ook de frustratie die dat soms opriep bij Ramin. De hoofdpersonages zijn mooi uitgewerkt. Niet zwart wit, maar menselijk. Ze maken beslissingen die je als lezer kunt begrijpen, maar misschien niet altijd goed uitpakken, of die je als lezer juist helemaal niet begrijpt. De overige personages blijven oppervlakkiger. Dat maakt voor het verhaal niet uit. Ook de dialogen tussen de personages zijn mooi uitgewerkt. De relaties zijn soms wat zoetsappig. Zo zegt Lolo continu 'mijn zoete jongen'.

‘Als moeder moest ze ervoor zorgen dat ze het leven aankon, want moederliefde stelde in werkelijkheid weinig voor zonder moed, moedermoed….’

Het verhaal maakt sprongen in de tijd. Er gebeurt iets en dan lees je vervolgens wat er gebeurde in de periode tussen de vorige gebeurtenis en deze gebeurtenis. Dit zorgt voor een continue opbouw in spanning. Als lezer word je echt het boek in gezogen en wil je verder lezen om te ontdekken wat er precies gebeurd is en vooral ook waarom. Af en toe was ik even kwijt in welke tijd ik zat. Dat zorgde dan even voor verwarring.

Het boek omvat een behoorlijke periode van tijd, maar door de eerder genoemde sprongen in de tijd is het niet langdradig. Het boek zet ook een mooi uitgewerkt tijdsbeeld van Afghanistan neer. Ik heb veel geleerd over wat daar precies gebeurd is en hoe dit heeft kunnen gebeuren. Ook werd in het personage van zowel Tine als Joyce neergezet hoe we al dan niet goedbedoeld mensen in een minderwaardige positie plaatsen alleen omdat zij in een afhankelijkere positie zitten. Stof tot nadenken.

‘Mensen zijn vaak banger voor liefde dan voor haat en vijandigheid.’

Af en toe waren gebeurtenissen of hoe mensen reageerden wat ongeloofwaardig.

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4

Ik geef ‘De moeders van Mahipar’ van Forugh Karimi 4 sterren.
Ik beoordeelde het boek voor de Hebban Debuutprijs met een 8 en ik raad het boek zeker aan.