Prachtig en inspirerend

Gabrielle, Gabye, Deman is een avontuurlijke jonge vrouw. Waar andere jonge vrouwen zich nog schijnbaar moeiteloos voegen naar het vrouwbeeld van rond 1900, is Gabye daar al vanaf haar vroegste jeugd tegenaan aan het schoppen. Ze wil niet naar de huishoudschool, ze wil naar de universiteit….en dan niet om onderwijzeres te worden, maar een wetenschapper, dat is wat ze wil zijn. Ze wil op reis, de wereld zien, en dan het liefst naar Afrika.

Aan het begin van het boek staat Gabye op de SS Anversville met als bestemming Kongo. Daarna neemt Leyssens je mee naar de jeugd van Gabye.

Paule en ik leverden op elke soiree onze onbevangen bijdrage aan de discussies en niemand vond het gek dat wij ons zegje deden. We beseften niet hoe uitzonderlijk onze leefwereld was. – blz. 50

Als ze Albert ontmoet, beseft ze dat hij haar ticket naar Afrika is. Ze trouwen en vertrekken samen. Hun huwelijk is onwennig en beiden hebben zo nu en dan moeite met de waarheid.

Pas wanneer je zoals ik de wereld hebt gezien, besef je dat waarheid en de leugen voortdurend op elkaar botsen. Nergens is zekerheid. We weten niets over anderen, niets over onszelf. Denk daaraan. – blz. 123

Gabye wordt de eerste blanke vrouw die Afrika doorkruist. Leyssens zorgt ervoor dat je je als lezer in Afrika waant. Nijlpaarden liggen naar je te loeren en stroomversnellingen trekken je nog verder en sneller mee het boek in.

De indeling in hoofdstukken zorgt voor een duidelijke tijdslijn. Fijn is dat in een periode een aantal gebeurtenissen worden uitgelicht. Deze worden uitgebreid beschreven, waardoor Gabye veel diepte krijgen. Ook blijft het boek hierdoor vaart houden. De rest van de personages zien we eigenlijk via Gabye en zij blijven dan ook wat oppervlakkiger. Ik heb dit niet als storend ervaren.

Ook het Kongo van begin 20e eeuw wordt prachtig neergezet. De geuren en kleuren, ik kon ze ruiken en zien. De blanke mensen en hun vaak bekrompen ideeën waren regelmatig tenenkrommend, maar wel passend in het tijdsbeeld.

‘De blanke buiken werden gevuld, daarna was er zelfs nog voldoende over om de grootste honger van de zwarte magen te stillen’. – blz. 236

‘Kongokorset’ is geen boek dat je even snel leest. Het is geen traag of langdradig boek, maar vraagt wel dat je er de tijd voor neemt. Ik heb ook regelmatig dingen opgezocht. Niet omdat dit nodig was, maar omdat ik wilde weten hoe iets eruit zag of hoe hun reis door Kongo ongeveer liep.

Enige echte kritiekpunt dat ik heb is het vele Frans dat in het boek gebruikt wordt en niet vertaald is. Een deel van het boek speelt zich af in Brussel, waar Frans gesproken wordt, maar ik heb dit toch wel als hinderlijk ervaren. Niet alleen losse woordjes, maar soms ook echt stukken van gesprekken of hele gedichten.

Hoe verloopt de reis van Albert en Gabye in Kongo, lukt het hen hun doelen te bereiken, wie leren ze allemaal kennen en moeten ze ook weer achterlaten, blijven Albert en Gabye bij elkaar? Als het einde van het boek dan ineens vrij onverwacht daar is en je denkt alleen maar ‘NEE’, dan weet je dat je een echt goed boek gelezen hebt. Er komt een vervolg, wat ik zeker zal gaan lezen; Moederzielen.

Spanning: 3
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 4

Ik geef ‘KongoKorset’ van Herlinde Leyssens 4 sterren.
Ik heb het boek voor de Hebban Debuutprijs lezersjury beoordeeld met een 9.